Waarom zouden Afrikanen de oversteek naar het Noorden maken? Shamo uit Ghana wil het geloof in de sprookjes over Europa bestrijden. Hij vertelt over zijn geloofsweg.
‘Ik kom uit een achterstandswijk in Accra, de hoofdstad van Ghana, gelegen aan de zee. Als jongere was ik in de leer bij pastor Fiffy van de evangelische kerk, om zelf ook pastor te worden. Ik woonde bij hem. Toch liet een kinderdroom mij niet los: als profvoetballer door het leven gaan. Stel je eens voor hoe blij ik was toen ik geselecteerd werd tot een van de honderd beste spelers van de regio Accra. Voor de laatste kwalificatiewedstrijd van een grote club vroeg ik pastor Fiffy om bijstand. Op die selectiedag goot Fiffy een fles met gezegend water over mij. Tevergeefs, ik werd het niet. Van Fiffy nam ik afscheid. Zijn gebeden en beloftes werkten niet. Ik realiseerde mij dat hij leugens verkocht aan mij en aan vele anderen. Bestaat de schepper echt niet? Of ligt voor mij een andere weg?’
Rolmodel
‘Op zoek naar werk trok ik naar het strand om spullen aan badgasten te verkopen. Tegelijkertijd vroeg ik mij af wat te doen met mijn leven. Ik had altijd een grote groep jongens om mij heen. Voor hen was ik een harde leider. Soms vocht ik. Mijn overgrootmoeder waarschuwde dat ik mij anders moest gedragen en mijn leven moest veranderen. Zet je kracht als groepsleider beter in, zei ze. Ik ben haar eeuwig dankbaar voor dat advies. Op m’n zestiende richtte ik een voetbalclub op, Mandela FC. “Mijn” jongens kreeg ik mee. Ik werd een soort rolmodel voor hen. Er spelen nu zo’n tweehonderd jongens bij Mandela F.C.
In die tijd ontmoette ik op het strand Marlis uit Nederland. Een godsgeschenk – ik heb een zoon naar haar vernoemd – want ze heeft mijn wereldbeeld veranderd. En daarmee mijn leven. Dat komt door haar “rare” verhalen. In Europa zouden veel Afrikaanse migranten slopende asielprocedures doorstaan en in detentiecentra leven of onderduiken. Ik wist alleen van de dure auto’s en merkkleding waarmee landgenoten ‘Europa’ verkochten.’
[slider easing=”easeInQuad” directionnav=”true”]
[slide]
[/slide]
[slide]
[/slide]
[slide]
[/slide]
[slide]
[/slide]
[/slider]
Niet blind
‘Wat moest ik geloven? De sprookjes van rijke migranten of de doemverhalen van Marlis? Ik wilde meer weten. De kans hiervoor kwam dichterbij door m’n kennismaking met vrijwilligers van Stivosina, een Nederlandse stichting die in de achterstandswijk Labadi kinderen ondersteunt met sportactiviteiten. Stivosina gaf onze voetbalclub een eigen veld. Maar het mooiste gaf vrijwilliger Dicky mij, want zij is de liefde van mijn leven en met haar ben ik getrouwd. Een andere zoon draagt haar naam. We zijn acht jaar samen. Ik woon nu een jaar in Nederland.
Marlis had gelijk: veel migranten hebben het hier niet gemakkelijk. Dramatisch dat ze, ter plekke en via sociale media, met schone schijn pronken en het valse geloof in “paradijs Europa” levend houden. Mijn missie is dat te bestrijden. In het Multicultureel Ontmoetingscentrum Schilderswijk (MOC), waar ik Nederlandse taalles en maatschappijleer volg, spreek ik migranten aan op hun verantwoordelijkheid. Bij de spelers van F.C. Mandela kom ik terug met de boodschap dat je niet blind moet vertrouwen op wat mensen met status zeggen, of dat nou een pastor is of een migrant. Maar ik zeg ook: onderzoek je eigen opvattingen. Waag je leven niet meteen met een reis naar Europa. Volg onderwijs en ontwikkel jezelf, ontwikkel je land. Bij het MOC hebben de religieuze diversiteit en docenten mij ertoe aangezet om kritisch na te denken over denkbeelden die mij in Afrika gevormd hebben.
Wat er overeind is gebleven van mijn droom als beroemd voetballer? Ik wil graag voetbaltrainer worden en leer de taal om een opleiding te volgen. Een diploma heb je eenmaal nodig. Voorlopig verdien ik mijn geld als afwasser in een hotel.
Het leven daagt mij uit. Zit daar een god achter? Een schepper is er zeker. Ik ben een blij mens.
Tekst: Robert Reijns
Foto’s: Shamo Abbey
Info: Stifosina.nl
