Ik ben zonder geloof opgevoed. Later via een vriendin meegegaan naar de gereformeerde kerk en belijdenis gedaan. Daarna overgestapt naar de evangelische gemeente Harvest omdat het geloof daar voor mijn gevoel veel meer tot uiting kwam. Je kon tijdens de dienst vaak de Heilige Geest voelen. Ik ben van huis uit erg nuchter, maar dit bestaat.
Nu het verhaal. Ik kom op een vrijdagmiddag thuis en wilde de hond uitlaten. Wat heeft die nou weer? Schuren met zijn kop over de grond; ogen ontstoken (ja echt, ik ben verpleegkundige, geen twijfel mogelijk). Ik de dierenarts bellen. Ik kan nog net terecht, want ze gaan zo sluiten.
Opschieten dus. Ik kon het er niet meer bij hebben, dus ik word boos. Ga door mijn knieën, pak mijn hond met mijn volle hand op zijn koppie en strek mijn linkerarm omhoog. En roep iets als: ik heb het helemaal gehad, ik betaal me scheel aan de kerk en de dierenarts, waar is mijn geloof, je bent nu genezen door de kracht van de Heilige Geest! Ik voel iets door me heen gaan, denk nog: nou Maud, zo kan het wel weer. En haal mijn hand weg. De hond kijkt me recht in mijn ogen met grote open ogen waarmee niks aan de hand is…
Toch naar de dierenarts gegaan, zij gaf me oogzalf mee voor het geval de klachten in het weekend terug zouden komen. Ze kon er niks van maken. De oogzalf heeft me twee jaar lang in het hoekje van de koelkast aan liggen kijken, daarna heb ik het ongebruikt weggegooid.
Maud Vonk
