Een zwoele zomeravond. Ik ben alleen in mijn ‘paradijsje’ op de stille en donkere Veluwe. Het is een heldere, maanloze nacht en ik geniet van de hemel vol sterren. Het is zo prachtig dat ik me intens dankbaar voel. Ik voel me verbonden met de Onnoembare, kijk omhoog en zeg van binnen: ‘God, als je daar bent geef mij dan eens een seintje?’ Ik zeg dat niet uit ongeloof, ook niet om bewijs te krijgen, maar uit puur verlangen. Direct daarop komt er een gigantische, brede, felle lichtstraal naar beneden die een enkele seconde duurt. Ik ben niet eens verbaasd. Het is geen meteoor, geen vliegtuig, geen satelliet, misschien wel toeval. Maar wonderbaarlijk is het wel!
Greet Kappers
