‘Ik ben geen prater, ik ben een doener’, vertelt Leen Spaans. Een lezing in de Scheveningse Antonius Abtkerk leidde tot veel vrijwilligerswerk. Sinds afgelopen Pasen is hij officieel katholiek.
Leen Spaans is een rasechte geboren en getogen Scheveninger, opgegroeid in de Stuurmanstraat, op school gezeten aan het dr. De Visserplein. Hij heeft een paar jaar op een vissersboot gewerkt, in navolging van zijn vader en grootvader die altijd gevaren hebben. ‘Maar ik vond dat vissersleven maar armoe. Het waren de jaren ’60, ik zat liever op mijn brommertje dan op de boot.’
Mooie kerken
Na zijn pensionering bezocht Leen een lezing in de Antonius Abtkerk (Scheveningseweg) over de architectuur en geschiedenis van het gebouw. Die interesse heeft hij altijd gehad. Waar hij ook met zijn vrouw Elly op vakantie ging: overal moesten er kerken, moskeeën of boeddhistische tempels bekeken worden. Uiteindelijk heeft het bijwonen van die lezing geleid tot vrijwilligerswerk voor zowel de Antonius Abtkerk, waar hij de tuin onderhoudt, als de Jacobuskerk aan de Parkstraat, waar hij elke vrijdag helpt schoonmaken. Want: ‘Die mooie kerken moeten bewaard blijven en daar wil ik mijn steentje aan bijdragen. Ik ben niet zo’n prater, ik ben meer een doener. Ik ben niet religieus opgevoed en nooit lid van een kerk geweest. Elly is wel katholiek opgevoed, maar we hebben daar tot vorig jaar niets mee gedaan.’
Zo voelt het
In de paasnacht van 2017 was Leen aanwezig bij de doop van een vriendin. ‘Ik zat gewoon in die kerk te kijken en voelde ineens dat ik op m’n schouder werd getikt. Maar er was niemand in de buurt, dus hoe kon dat? De vriendin zei later tegen me: “Misschien moet jij ook gedoopt worden.” Ik was het alweer vergeten toen de priester van de Jacobuskerk me erop aansprak. Van het een kwam het ander en uiteindelijk ben ik in de paasnacht van dit jaar in de Jacobus gedoopt. Als voorbereiding op de doop heb ik bijeenkomsten met andere geloofsleerlingen meegemaakt en samen met Elly aan de Alphacursus deelgenomen. Toen ik mijn mede-dopelingen samen bij de kerk zag staan dacht ik: we zijn net één grote familie. Zo voelt het ook echt.’
‘Er is wel iets veranderd doordat ik katholiek ben geworden. Ik denk anders over de dingen, ik wil meer voor andere mensen doen. Ik ben ook vrijwilliger geworden bij HMC Antoniushove. Daar breng ik twee zondagen in de maand zieke mensen naar de kerk. En omdat ik voor de Antonius Abt met de wijkbus ook twee keer per maand mensen naar de mis breng, zit ik nu elke zondag wel ergens in de kerk.’
Tekst en foto: Greet Kappers
