In kerkelijk Scheveningen gaat geen evenement voorbij, of er valt in de aankondiging te lezen: ‘Met een tentoonstelling, samengesteld door Evert de Niet.’ Wie is die man die kennelijk dozen vol Scheveningse spullen heeft?
Als er iemand is die alles weet over Scheveningen, is het Evert de Niet. Je kunt het zo gek niet bedenken of hij heeft er een verzameling van: foto’s van Scheveningse kerken en mensen, voorwerpen uit het Scheveningse leven van vroeger, schilderijen en houten bordjes met Bijbelteksten. Waar laat je dat allemaal als je in een bescheiden bovenwoning woont? ‘Toen de woning beneden ons leegkwam hebben wij dat huis erbij gekocht. Daar hebben we de meeste dingen opgehangen en opgeslagen. We hebben het als woonhuis ingericht en gebruiken het ook voor logees.’
Museum
Over dat logeren valt veel te vertellen. Als knulletje van drie is Evert in de oorlog geëvacueerd naar Aalten, samen met vijfhonderd andere Scheveningers. De kerken hebben hier een bemiddelende functie in gehad: in Aalten kwamen de gereformeerden terecht, in Winterswijk de hervormden. Met de familie die hem opving heeft hij al vijfenzeventig jaar contact en jaarlijks gaat hij er met zijn vrouw Corrie op vakantie. Elke twee maanden bezoeken zij de boerin in Aalten die als een tweede moeder voor hem is. Helaas is zij kortgeleden overleden. De banden met Aalten blijven sterk, wat ook te zien is in de benedenwoning die als een museum oogt. Op diverse plekken hangen foto’s en posters over de band tussen Scheveningen en Aalten. Veel Aaltenaren hebben inmiddels dankbaar gebruik gemaakt van de gastvrije uitnodiging om in de benedenwoning te logeren. Evert heeft bereikt dat er een officiële ‘dorpenband’ is opgericht tussen Scheveningen en Aalten.
Voorouders
In de tijd dat Evert nog een intensieve baan als accountant had, vroegen collega’s zich wel eens af waar hij de tijd vandaan haalde om zoveel vrijwilligerswerk in Scheveningen te doen. Met een knipoog zegt hij: ‘Eigenlijk had ik helemaal geen tijd om te werken.’ In zijn verzameling over Scheveningse kerken bevinden zich ook foto’s en namen van voorgangers en kosters. Hij vindt het belangrijk dat alles bewaard blijft voor het nageslacht: ‘Kerken zijn monumenten, ze bepalen het karakter van de wijk. Door de welvaart en het afnemende geloof lopen veel kerken leeg. Maar als er slechtere tijden komen willen mensen misschien weer terug naar de kerk. Dan is het toch zonde als die gebouwen afgebroken zijn? Een kerkgebouw is behalve een huis van gebed ook een drager van onze culturele identiteit.’ Een advies aan de kerken op Scheveningen heeft hij ook: ‘De kerken hebben wel archieven, maar foto’s zwerven vaak her en der rond en verdwijnen. Maak hier ook een archief van aan!’
Vanwaar die bevlogenheid over alles wat met Scheveningen te maken heeft? ‘Ik ben emotioneel betrokken bij Scheveningen. Het zit in m’n genen. Ik ben geworteld in mijn geboortegrond. Zoals mijn ouders en mijn voorouders. Wat ik doe moet volledig zijn, dat deed ik in mijn werk, dat doe ik met mijn Scheveningse verzamelingen.’ Er verschijnen lachrimpeltjes rond zijn ogen. Evert heeft er duidelijk zin in om hier nog lang mee door te gaan.
Tekst en foto: Greet Kappers.
Op de foto: Evert de Niet, en zijn woning, zijn vol van Scheveningen.
Meer van Evert de Niet: klik hier.
