Is er ook goed nieuws te ontdekken in het vraagstuk rond de vierhonderd uitgeprocedeerde kinderen die Nederland zouden moeten verlaten? Dat het Haagse kerkhuis Bethel kerkasiel verleent aan een Armeens gezin, roept veel op. Ook nieuw elan.
Goed nieuws. Voor het Armeense gezin Tamrazyan zou ongetwijfeld het best mogelijke nieuws zijn dat ze in Nederland mogen blijven. En dat geldt niet minder voor de gezinnen van de vierhonderd andere in Nederland gewortelde, maar uitgeprocedeerde kinderen.
Op het moment van schrijven is de vierde week ingegaan van het kerkasiel in buurt-en-kerkhuis Bethel. Op 26 oktober is in buurt- en kerkhuis Bethel (Thomas Schwenckestraat 30, Valkenboskwartier) een doorlopende kerkdienst begonnen om te voorkomen dat het daar verblijvende gezin wordt opgepakt en uitgezet. Predikanten en bezoekers uit Den Haag en van ver daarbuiten houden de dienst gaande. Een geoliede organisatie vanuit de Haagse Protestantse Gemeente zorgt ervoor dat alle gaten in het rooster worden opgevuld en dat de praktische zaken voor de opvang van het gezin geregeld worden.
[box style=”0″]
Achtergrond kerkasiel Bethel
Het Armeense gezin Tamrazyan kwam negen jaar geleden in Nederland, nadat de vader, politiek actief, bedreigd was. Een verblijfsvergunning werd aanvankelijk toegekend, maar is steeds door de overheid voor de rechter aangevochten, zodat hun procedure bijna zes jaar geduurd heeft. De Raad van State heeft uiteindelijk een verblijfsvergunning afgewezen, maar de toetsing die daarvoor gebruikt is en het enkele ambtsbericht dat hiervoor de basis vormde, roepen bij de betrokkenen vraagtekens op.
Op vrijdagmiddag 26 oktober is de Protestantse Kerk Den Haag begonnen met een voortdurende kerkdienst in buurt- en kerkhuis Bethel, om daarmee kerkasiel te bieden aan het in het pand verblijvende gezin. De landelijke Protestantse Kerk ondersteunt de actie. De landelijke scriba, ds. René de Reuver, is ook voorgegaan in de dienst. Protestants Den Haag wil uitnodigen tot gesprek en er zijn contacten met politici.
Het kerkasiel telde op het moment van schrijven 350 verschillende voorgangers, 1.500 bezoekers, 14 coördinatoren en er zijn twee paaskaarsen versleten. Adres: Thomas Schwenckestraat 30 (Valkenboskwartier).
[/box]
Wakker geschud
Ik spreek twee participanten. Liesbeth Kromhout is coördinator van de diaconie in de Haagse Houtrustkerk. Ze is betrokken bij een ondersteuningsgroep voor vluchtelingen, sommigen van hen komen ook bij haar thuis. Ze vindt het enorm frustrerend dat asielzoekers vaak lang moeten wachten op een status. Maar af en toe is er ook goed nieuws: ‘Een tijdje terug konden we een van de vluchtelingen uitzwaaien, een gestudeerd man. Hij woonde al zeven jaar in Nederland en kreeg steeds geen status, maar uiteindelijk heeft hij het voor elkaar gekregen dat hij een green card kreeg om in Amerika aan het werk te gaan.’
Kromhout gaat deze weken regelmatig naar Bethel. Haar gespreksgroep stelde ze voor om in plaats van in de Houtrustkerk een keer samen te komen in Bethel. Ze maakten een dienst mee en hielden daarna hun eigen bijeenkomst in een ander zaaltje. ‘Dat was een goede middag en veel mensen wilden meer over de situatie weten.’ Ook organiseerde ze met het diaconaal team in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van afgelopen maart een forumdebat over vluchtelingen met kandidaten van verschillende politieke partijen. ‘Dit heeft een aantal gemeenteleden wakker geschud’, vertelt ze. ‘En als je je één keer verdiept in deze problematiek, dan móet je wel meehelpen. Het is gewoon onze plicht. Wij zijn in Nederland zo rijk en de wereld is zo groot. Laten we een ander ook gunnen dat hij leeft.’
Zout en licht
Karl van Klaveren, predikant van de Houtrustkerk, is deze weken ook regelmatig in Bethel te vinden, als voorganger maar ook als bezoeker. Hij heeft zich opgegeven voor de oproepdienst: op momenten dat er weinig bezoekers zijn, krijgt hij een telefoontje met de vraag om te komen. Als hij tijd heeft, stapt hij dan op z’n fiets en schuift hij aan. ‘Het goede nieuws van het kerkasiel is dat het me een signaal lijkt van een soort cultuuromslag’, aldus Van Klaveren. ‘Er komen mensen uit het hele land op af, dag en nacht. Ik vind het een hoopvolle actie die signaleert dat het maatschappelijk verzet weer een beetje opbloeit en dat de kerk haar plek in de maatschappij weer inneemt. De kerk vertaalt haar boodschap heel concreet door om deze mensen heen te gaan staan. Er groeit een nieuw soort saamhorigheid; de tijd lijkt rijp voor een spiritualiteit van het wij.’
Ook voor de kerk zelf vindt Van Klaveren de doorlopende dienst goed nieuws. ‘De liturgische creativiteit die het kerkasiel losmaakt is bijzonder inspirerend. Er is ruimte om te experimenteren met vieringen en om daarvan te leren.’
’s Avonds, onderweg naar Bethel, stuurt hij me een spraakbericht via WhatsApp: ‘Het lijkt me ook goed nieuws dat er nieuw elan groeit. De mensen in de kerk kunnen voor hun gevoel echt iets doen. En het mooie is dat je het alleen samen voor elkaar krijgt. Het is niet het werk van één persoon, we moeten het met elkaar doen. Het is godsonmogelijk om het alleen te doen, 24 uur per dag, 7 dagen per week. Zo worden we als kerk weer zout voor de aarde en licht voor de wereld.’ En hij fietst weer verder.
Tekst: Irna van der Wekke
[hr style=”single”]
David Schiethart (predikant in Den Haag Zuidwest) schrijft blogs over het kerkasiel in Bethel. Lees ze hieronder allemaal.
[posts_carousel query_type=”tags” tags=”b1, b2, b3, b4, b5″ order=”des” orderby=”modified” num=”5″ speed=”1200″ timeout=”8000″ animationloop=”true”]
Meer over het kerkasiel:
– Tips voor het geven van hulp
– Achtergrond: waar komt het kerkasiel vandaan?
– Verslag: informatiebijeenkomst van de Protestantse Kerk Den Haag
– Column van Hans Goslinga in Trouw, 3 november
– Reportage in Trouw 16, november
– Opinie in Trouw, 16 november
– Buitenlands nieuws lezen? Google op een willekeurig anderstalig equivalent van ‘Nederlandse kerk’ of lees onderaan deze pagina.
