In de Kinderwinkel in Moerwijk bloeien kinderen open. Daar zijn ze even weg van de drukte en problemen thuis. In het protestantse buurthuis is iedereen welkom.
‘Ik verveel me nooit’, vertelt Marijke Beker over de Kinderwinkel. Dat is een missionair-diaconaal buurthuis in Moerwijk waar zij sinds enkele jaren vanuit de protestantse kerkorganisatie Stek werkt. Een groep vrijwilligers uit de Marcuskerk zag 25 jaar geleden veel kinderen op straat spelen, waar het niet echt veilig was. Ze startten met de P. Oosterleeschool het project De Bank, letterlijk een bank waarop kinderen hun verhaal kunnen vertellen aan een vertrouwenspersoon. Inmiddels is dat Marijke. Het initiatief groeide en het pand van wat nu de Kinderwinkel is, werd gekocht.
‘De Kinderwinkel biedt kinderen veiligheid. Even weg van de drukte en problemen thuis: vaak ingewikkelde gezinnen en kleine huizen. We doen dit vanuit de bijbelse waarde dat elk mens waardevol en uniek is en dat iedereen een tweede kans verdient. Bij God is iedereen welkom. Word je er vandaag uitgestuurd? Dan mag je het volgende week weer proberen. Andere organisaties hebben spreekuren; wij zijn er altijd voor persoonlijk contact. Lukt het vandaag niet, dan morgen wel.’
Twee betaalde krachten en ruim veertig vrijwilligers draaien mee. Sommigen nog van het eerste uur, vanuit de Marcuskerk. Verder een mix van jong en oud, vaders en moeders uit heel Den Haag met verschillende achtergronden. De winkel is een begrip. Meidenclubs, huiswerkbegeleiding en muzieklessen, elke dag is er iets. Op donderdagen draait al vijftien jaar lang het tienerrestaurant.
Tieners centraal
Marijke: ‘Voor het tienerrestaurant hebben we een wachtlijst. In het voor- en najaar zijn er drie groepen die om de drie weken met een vrijwillige kok koken en bedienen. Je mag proberen en fouten maken; dan is het eens wat minder lekker. Het gaat om de tieners: even zonder ouders onder elkaar. Het is opgericht om te leren samenwerken en afstemmen; hoe kook je lekker en gezond? Kan het voorgerecht al geserveerd? Als het Ramadan is, bespreken we dat met de kinderen; wat geloven jullie en wat geloven wij? We snappen het als ze niet kunnen komen, of het klaargemaakte eten meenemen naar huis. We leren bij alle activiteiten als het ter sprake komt: hoe luister je en voer je een gesprek? Wat als je je aangevallen voelt? Er zijn waarschijnlijk niet zoveel plekken waar ze zoveel diversiteit tegenkomen. We bereiden ze voor op de “grote boze buitenwereld”.
Iedereen is welkom. Bij het spel Godly Play vertellen we bijbelverhalen, ook aan kinderen met een andere religieuze achtergrond. Kennelijk vertrouwen ouders ons: wij winnen geen zieltjes. Maar we handelen wel uit ons geloof. Op zomerkamp bidden we gewoon voor ons eten en ouders weten dat. Er is een grote openheid om met elkaar te leven.’
Als je de verhalen van kinderen hoort, denk je wel eens: jeetje, zo jong en al zoveel ellende, vertelt Marijke. ‘Maar het is mooi hoe ze openbloeien. Verlegen kinderen stappen in het restaurant op mensen af om een praatje te maken. Sommige tieners van vroeger komen herinneringen ophalen of hun eigen kinderen brengen. Het betekent echt iets in hun leven, al zien ze dat misschien niet op dat moment.’
Tekst: Petra Jonkers
Op de foto: Kokkerellen in het tienerrestaurant van de Kinderwinkel. Foto van Stek Den Haag.
