De jonge theoloog Alain Verheij is een veel gevraagd spreker. Kerken vinden het hoopvol dat iemand van zijn leeftijd bijbelverhalen zo dichtbij brengt.
De theoloog Alain Verheij (30), christelijk agnost – zoals hij zichzelf noemt –, houdt lezingen over de vraag of de Bijbel nog relevante lessen heeft voor 21e-eeuwers. Hij heeft er een boek over geschreven dat inmiddels populair is: God en ik, en sprak erover in de Maranathakerk.
Een uur lang vertelt hij over zijn eigen leven en steeds legt hij de verbinding met bijbelverhalen. De tijd vliegt voorbij, want hij is een geboren verteller. De verhalen gaan over gewone bijbelpersonages die rebelleren, opstandig zijn, zoeken en vechten. Verheij herkent zichzelf in hen of ziet de geschiedenissen terug bij mensen om hem heen.
Wees oprecht
Desgevraagd leggen enkele aanwezigen in de pauze uit waarom deze spreker hun belangstelling heeft. ‘Het is fijn om een zo jonge theoloog zo bevlogen te horen vertellen. Er komen toch al zo weinig jongeren in de kerk.’ ‘Verheij vertaalt bijbelverhalen naar mensen van nu, laat zien wat de Bijbel voor je kan betekenen.’ ‘Hij gebruikt geen “predikantentaal” en past de verhalen toe op zijn eigen leven.’
Na de pauze worden er vragen gesteld. Ook de prangende vraag hoe jongeren betrokken kunnen worden bij kerk en geloof. Verheij: ‘Een opleiding voor christelijke leraren trok aan de bel omdat de nieuwe generatie docenten vaak niet goed weet om te gaan met de geloofsopvoeding. Mijn boodschap is dat je niet geloofwaardig bent als je niet een eigen, persoonlijke band hebt met de verhalen uit de Bijbel. De eerste stap voor leraren is dat zij een verhaal kiezen dat raakt aan hun eigen, dagelijkse leven. Je moet oprecht zijn in wat je vertelt. Kinderen voelen dat haarscherp aan. Het is niet belangrijk of je wel of niet naar een kerk gaat, het gaat om je persoonlijke binding met de verhalen. Het blijft overigens wel vechten om de aandacht van twintigers en dertigers. Als ze kinderen krijgen kan dat een reden voor hen zijn om weer een gemeenschap op te zoeken. De samenleving verandert zo snel en het leven van jonge ouders is vol en druk. Dan kan een geloofsgemeenschap hen een steun bieden bij de opvoeding.’
Verheij wordt door veel kerken gevraagd voor lezingen: ‘Omdat ik iemand van de nieuwe generatie ben die zich interesseert voor geloof en Bijbel. Dat is voor hen een teken van hoop en optimisme. Over twintig jaar ben ik misschien dominee in een sportschool. Want niet alleen veel kerken lopen leeg, datzelfde gebeurt bijvoorbeeld ook bij vakbonden. De jongere generatie kiest andere vormen om met geloof en levensvragen bezig te zijn, is eerder te vinden op sociale media. We zitten nu in een lastige overgangsperiode: oude vormen sterven af, nieuwe zijn nog niet geboren. De generatie die veertig jaar geleden de kerk verliet heeft vaak nog last van haar religieuze opvoeding, hun kinderen hebben die ballast niet. Via de grootouders kan ik ze bereiken met mijn boek God en ik. Dat “ik” is trouwens niet een uiting van narcisme, maar een verwijzing naar het feit dat ik mijn ziel in dat boek – en in de verhalen die ik vertel – blootgeef.’
Tekst en foto: Greet Kappers
Op de foto: Alain Verheij: ‘Het blijft vechten om de aandacht van twintigers en dertigers.’
