Omroep Max is eigenlijk een pioniersplek incognito. Hetzelfde publiek als in de kerk, dezelfde middelen. Het verschil is dat deze omroep zich onbeschaamd op ouderen richt. Opvallend: Max krijgt de jongeren er gratis bij.
‘Moment met de kinderen’ staat er in de liturgie. Eén jongen komt onwennig naar voren, zich bewust van alle ogen die op hem gericht zijn. Vragen stel ik in zo’n situatie niet, maar ik vertel iets uit de actualiteit of uit mijn leven als opstapje naar het verhaal in de nevendienst. In een vorige gemeente zat er wel altijd iemand om een kind of kinderen op te vangen, maar bijna altijd vergeefs. De ‘werkgroep jongeren’ vergaderde nog regelmatig, maar er viel weinig te bespreken. Toen nam men het dappere besluit: we steken daar geen energie meer in. We zijn een gemeente van voornamelijk vijftig plus en dát willen we op een aantrekkelijke manier zijn!
‘Wie is je doelgroep?’
De vraag werd: hoe interesseren we de ‘jonge ouderen’ in de wijk voor geloof en zingeving en maatschappelijke vragen. Waar een gemeente in een vergrijsde woonomgeving deze uitdaging aandurft, wil ik dat wel een ‘pioniersplek’ noemen. Het probleem van veel gemeenten is dat ze alle ballen in de lucht willen houden en menen er voor iedereen te moeten zijn. In een wijk met voornamelijk alleengaanden heeft een kring over geloofsopvoeding van kinderen weinig zin. ‘Wie is je doelgroep?’, is ook in de kerk een zinnige vraag.
Als senior hikte ik er lang tegenaan naar de sportschool te gaan. Fitness samen met die fanatieke gezondheidsmaniakken en getatoeëerde kleerkasten? Tot ik een advertentie zag waarin 55+ mannen uitgedaagd werden om twee maanden op proef aan hun conditie te werken. En heus, ik ontmoette heel wat leeftijdsgenoten en merkte dat met samen sporten leeftijdsgrenzen vervagen.
Evangelist
Bij de publieke omroep zien we de volslagen onverwachte opkomst en aantrekkingskracht van omroep Max. Als een gedreven evangelist komt Jan Slagter elke keer in beeld om de kijkers op te wekken óók lid van Max te worden. (Ik ken geen andere omroepdirecteur die dat doet.)
Slagter heeft wat in de aanbieding! Talentvolle medewerkers, die sneuvelden in de jacht om kijkcijfers, mogen bij hem doen waar ze goed in zijn. Van een omroep waar eerst wat meewarig over werd gedaan, werd het een kijkcijfersucces.
Is het wellicht uitgedacht aan de burelen van de Protestantse Kerk? Samen met de Evangelische Omroep hebben onder meer de kerken The Passion tot een event gemaakt, waar elke stad graag goede sier mee maakt. Wel, in de kerk hebben we veel ervaring met ‘de tafel aanrichten’, maar de vreugde spat er vaak niet van af. Maar als Heel Holland bakt zit oud en jong te watertanden wanneer de juryleden verzaligd een baksel proeven. Mixende, knedende mensen in beeld en ook jongeren doen en kijken mee.
Enkele jaren geleden vierden Elly en Rikkert hun artiestenjubileum in een uitverkocht Carré en Max zond het uit. Ook buiten het christelijk erf herkent men wat kwaliteit heeft en mensen boeit.
We zijn er bijna, suffer kan bijna niet. Caravan onder de boom, een praatje en een plaatje. Het is net een ouderenreisje van de kerk: samen op stap, elkaar de bus in helpen en ‘we zijn er bijna’ aan het eind van de dag.
Max heeft ook diaconie: Max maakt mogelijk heet dat. Jan Slagter begeeft zich naar tandeloze oudjes in Oekraïne of loopt in een verloederd weeshuis en zie, mijn reserves smelten weg.
Max is gewoon een pioniersplek incognito. In een interview met het Nederlands Dagblad zegt Jan dat hij het geloof van zijn jeugd is kwijt geraakt. Hij zou willen dat God ons op het Malieveld zou uitnodigen, dan kunnen we hem allemaal zien. Maar Jan toch, samen eten, samen zingen, er samen bijna zijn, samen mogelijk maken, hoeveel ‘God’ wil je nog meer zien?
Door Rob van Essen
