Wilhelmina Elizabeth van Bree werd in 1915 geboren als een van de vijf kinderen in een Loosduins tuindersgezin. Als jong meisje stapte ze op de racefiets, aangemoedigd door wielerlegende Piet Moeskops. Dat wielrennen in die tijd als ongepast werd beschouwd voor jongedames, hield haar niet bezig. Van Bree richtte begin jaren dertig zelfs een dameswielrenclub op, toen ze het achterna racen van stadsbussen zat was. De tuindersdochter had het niet makkelijk bij haar geliefde hardfietserij. Wedstrijdfietsen voor vrouwen was in Nederland niet toegestaan, dus reed Mien van Bree voor dag en dauw naar België, om daar ’s middags te kunnen koersen. Die houding leverde haar twee Europese en twee wereldtitels op, totdat de Tweede Wereldoorlog een einde aan haar wielrencarrière maakte. In het dagelijks leven was Van Bree verpleegster in de psychiatrie en verzorgde ze haar ouders tot hun dood.
Tekst: Matthijs Termeer
