Google op ‘Maria van Jezus’ en je stuit op de meest zoetsappige plaatjes. Vaak van mannen. Doet dat recht aan de vrouw én moeder die Maria geweest kan zijn? Dat vroeg Kerk in Den Haag aan lezers. Hieronder twee brieven, over en aan Maria.
Madelief van ’t Water: ‘Bij Maria denk ik aan dienstbaarheid en liefdevolle strijdbaarheid. Ik had haar graag gekend, want ik denk dat het een pittige tante was. Dat bleek al toen ze afreisde naar haar zwangere nicht Elisabeth, die echt niet naast de deur woonde. Al was Maria op een ezel geklommen – een zwangere vrouw die zo’n reis onderneemt getuigt van een zekere onverschrokkenheid en zorgzaamheid. Vergeet niet dat het land bezet werd door Romeinen, die een totaal andere kijk op vrouwen hadden. En daar komt de tweede aanwijzing voor haar pit: in huize Jozef werd door moederlief een geweldloos verzet tegen die Romeinen onderricht. Zowel die oudste Jehosua (Jezus) als zijn jongere broertjes Jaakov (Jacobus), Yussuf (Jozef), Juda (Judas) en Shimeon (Simon) speelden binnen de kring van de apostelen een stevige rol.
Maria had beslist veel te verduren. Het zal je als moeder maar gebeuren dat je oudste zoon (dan pas 7) op de eerste bedevaart naar Jeruzalem schijt krijgt aan de hele groep en wegglipt om in de synagoge rustig met schriftgeleerden te debatteren. Toen mama – hoe bezorgd moest ze geweest zijn? – hem eenmaal vond, kreeg ze ook nog eens te horen: “Maar je wist toch wel dat ik bij mijn vader (God) moest blijven?” Maria bewaarde alles in haar hart, gaf de gebeurtenissen van haar bijzondere zoon een plek…het zal pijn gedaan hebben.’
Wat vind jij?
Teresa van der Lubbe schreef Maria een brief. Een gedeelte daaruit: ‘Lieve Maria…Ik praat van nature al veel met jou, maar wie ben je nou eigenlijk echt? Je bent de moeder van Jezus, en voor die rol heb ik veel bewondering en respect. Als ik in haar schoenen zou hebben gestaan, zou ik heel wat minder geloof gehad hebben. Maar hoeveel keus had je eigenlijk voor twijfels, en hoeveel ruimte in je hoofd voor tegengeluiden? Die vraag houdt me altijd bezig. Jij was immers zonder zonde geboren. Kun je dan wel begrijpen hoe ik mij voel, als ik ergens moeite mee heb of twijfel?
En dan je moederliefde. Mij is altijd verteld dat we het beeld van onze ouders projecteren op ons beeld van vader God en moeder Maria. Dat maakt het nog lastiger voor mij, want mijn ouders zijn verre van God en ook niet zondeloos. Kan ik mij dan wel in je verplaatsen, en door jou geïnspireerd raken, zoals je zou willen?
De Kerk en heiligen worden als voorbeelden genoemd, maar de gebreken van pastorale en bestuurlijke krachten hebben mijn relatie met het instituut danig beschadigd en in veel heiligen – kloosterstichters, bekeerders, of totaal onbekenden – zie ik geen voorbeelden. Gelukkig zijn sommige heiligen vragenstellers en doeners, daar kan ik wat mee. Maar de kerk is toch geen keuzemenu? Ik wil deel zijn van een eerlijke gemeenschap. Maria, wat vind jij daar van? Ik word dit jaar dertig. De laatste tijd ben ik bezig met hoe ik mijzelf zie, ook als kind van God. En welke rol daar bij hoort. Ik hoop dat jij op de een of andere manier in mijn zoektocht een rol gaat of blijft spelen. Liefs.’
