In Kariboe Bibi luchten Haagse Afrikaanse vrouwen hun hart en verzetten ze de zinnen. Op deze ontmoetingsplek leren ze dat ze voor zichzelf mogen opkomen.
‘Kariboe Bibi’, Swahili voor ‘welkom vrouw’, is een plek in buurt-en-kerkhuis De Oase (Laak) waar Afrikaanse vrouwen elkaar ontmoeten en bijstaan. Dat blijft hard nodig, vertelt coördinator Lerina Kwamba: ‘Veel vrouwen hebben het nodige meegemaakt. Ze zijn slachtoffer van mensenhandel, hebben te maken met slopende asielprocedures, zijn ver van hun familie. Probeer dan maar eens in beterschap te geloven.’ In Kariboe Bibi luchten ze hun hart en verzetten ze de zinnen met gespreksbijeenkomsten, uitstapjes, dansworkshops, noem maar op. Maar het is voor een groot deel moeilijk om te aarden: ‘Veel van hen spreken niet goed Nederlands, ze missen de geschikte opleiding voor een baan of leven in armoede. Daarom geven we ook voorlichting over taalonderwijs, de gezondheidszorg en sociale rechten.’
Aanrecht
Kariboe Bibi is zo’n tien jaar geleden ontstaan om vrouwen bewuster te maken van hun rechten en om ze de kracht te geven thuis daarvoor op te komen. ‘Vrouwen die hier net wonen, zijn ingesteld op de Afrikaanse gewoonte dat de man bepaalt wat de vrouw doet. En dat komt neer op: het huishouden doen en voor kinderen zorgen. Toen Kariboe Bibi ontstond, bouwden we relaties op met Afrikaanse kerken, waar vrouwen met dezelfde taal en cultuur elkaar ontmoeten. De pastoor heeft er moreel gezag. Als vrouwen tien jaar geleden opvattingen over seksualiteit bij de pastoor ter discussie stelden, ging hij daar vaak totaal niet op in. Onderwerpen als voorbehoedsmiddelen en soa’s waren taboe, het fenomeen ‘misbruik’ werd afgedaan als onzin. Dat een vrouw zich, na een dag hard werken, in haar uppie moest uitsloven voor het aanrecht of aan het kinderbed, hoorde nou eenmaal zo. We hebben dit soort kwesties uitgebreid met mannen besproken. Nog steeds voelen te weinig mannen zich geroepen om hun mentaliteit te veranderen, maar ik merk wel dat sommige vaders nu zelf hun baby verschonen of een wasje draaien.’
Lerina Kwamba merkt dat vrouwen die hier al een tijdje wonen, hun vrijheid met succes bevochten hebben. Ze worden zelfstandiger en mondiger. Het vinden van een ‘Nederlandse baan’ blijft wel vaak lastig. Sommigen zetten daarom een goede doelenstichting voor hun thuisland op. En geven, als krachtige rolmodellen, vrouwen ver weg een steuntje in de rug.
Tekst: Robert Reijns. Foto van Lerina Kwamba.
