Onder uitnodigend klokgebeier liep ik de katholieke Vituskerk in Hilversum binnen voor het bijwonen van een concert. Studentenkoren en het orkest Sine Nomine namen ons mee naar muziek uit voorbije eeuwen van onder meer Heppener, Des Prez, Zelenka, Händel, Stainer, Brahms maar ook eigentijdse soms schurende muziek van Vasks en Escher.
Het klonk zo schoon, zoals ik me engelenkoren voorstel, muziek die door haar schoonheid en zuiverheid heftig binnenkomt en die ontroert. Muziek die je weet te raken op plekken in je diepste wezen, waar woorden niet bij kunnen. Muziek die je meevoert langs bergen en dalen, door bloementuinen en graanvelden maar die ook het beeld van de onstuimige zee oproept.
Het zijn voor mij oplaadpunten, ze zorgen bij mij voor een volle tank van diepe tevredenheid en dankbaarheid voor het mooie dat mensen samen kunnen laten zien en horen, verschillen overstijgend. Met als omlijsting de pracht en praal van een katholieke kerk.
Marian Kappers
