Jan Maasland, predikant van de Scheveningse Bethelkerk, gaat met emeritaat. Na 17 jaar daar op de kansel gestaan te hebben, voelt hij zich vergroeid met deze kerk. ‘Ik houd de beste preken in mijn eigen gemeente. Het voelt daar als thuis.’
Jan Maasland, lange tijd predikant van de Bethelkerk op Scheveningen, vertelt over zijn naderende emeritaat: ‘Ik kan me niks bij het afscheid voorstellen, ik ben benieuwd hoe het zal zijn om te stoppen.’ Echt ophouden zit er niet in, want ‘per 1 oktober word ik geestelijk verzorger bij het Scheveningse woonzorgcentrum Uiterjoon. In eerste instantie had ik wat bezwaren, maar na overleg werd me duidelijk dat ik me kan beperken tot pastorale zorg en het regelen van de vrijdagse vieringen.’ Dat past bij wat echtgenote Toos over Jan zegt: ‘Wat Jan bij zijn afscheid van de Bethelkerk niet zal missen, zijn de vergaderingen en beleidszaken. Hij vindt dat de taak van de kerkenraad.’
Scriba Maarten Pronk vertelt: ‘Jan heeft tussen 2001 en 2014 een grote rol gespeeld bij de samenwerking tussen verschillende protestantse kerken en de uiteindelijke totstandkoming van de Protestantse Gemeente Scheveningen op 1 januari 2014.Toos heeft als predikantsvrouw ook veel voor de kerk gedaan. Zij is de spin in het web van allerlei activiteiten in de gemeente. Toos en Jan vullen elkaar prachtig aan. Toos is erg precies, een hittepetit, voortdurend bezig met van alles. Jan is daarentegen wat flegmatisch, rustig, gezellig.’ Toos heeft na haar hartinfarct van een half jaar geleden haar activiteiten voor de kerk los moeten laten. Deels zal dat in de toekomst zo blijven: ‘Maar absoluut niet omdat Jan met pensioen gaat, ik moet me beperken vanwege mijn gezondheid.’
Revolutie
Typerend voor Jan is dat hij het prettig vindt dat de Bethelkerk een lage preekstoel heeft: ‘Ik wil niet te hoog boven de mensen staan.’ Hij moet lachen en vervolgt: ‘Bovendien heb ik hoogtevrees. Als je me van zo’n hoge preekstoel af ziet komen: heel voorzichtig, want ik lig zo onderaan…’ Pronk beaamt de toegankelijke houding van Maasland: ‘Jan is een gewaardeerd en aimabel mens. Zijn talent is dat hij met iedereen uit de voeten kan. Ongeacht leeftijd, achtergrond of opleidingsniveau. Hij is wars van dogma’s en regeltjes, maar kleurloos is hij allerminst. Toen hij in 1996 in de Nieuwe Kerk bevestigd werd, stond hij erop dat iedereen hem bij de voornaam aansprak. Dat was in Scheveningen een revolutie! De dominee stond in hoog aanzien en die spreek je niet met zijn voornaam aan.’
Maasland: ‘Wat ik het meeste ga missen is het voorgaan in een kerk waar je de mensen kent en waar de mensen jou kennen. Dat voelt vertrouwd, het is als thuis zijn. Ik hou de beste preken in de Bethelkerk.’
Echtgenote Toos: ‘Jan geniet van het maken van een preek en van het preken zelf. Ik vind zijn beste preken als hij zijn vooraf uitgeschreven tekst loslaat en improviseert.’
Maasland: ‘Ik ben echt ongeneeslijk predikant, ik wil er zijn voor jong en oud. Ik wil wel met theologie bezig blijven, zou nog steeds wel iets voor de kerkelijke gemeenschap in Scheveningen willen doen, lezingen, gesprekken. Maar ik wil mijn opvolger niet voor de voeten lopen.’
Eén dag
Toos over de plus en min van haar man: ‘Jan heeft een sterk gevoel voor humor, hij kan goed relativeren, óók zichzelf en dat vind ik heel goed. Hij is goed in het pastoraat, maar organisatorisch is hij wel warrig en rommelig. Hij werkt hard en veel en in het verleden heb ik wel eens uitgeroepen: kun je nou niet eens één dag in de week vrij plannen?! Maar daar wilde hij niet aan, dus dat heb ik lang geleden al opgegeven.’
Maasland heeft desgevraagd een wens voor de Bethelkerk: ‘Ik wens de gemeente een goede predikant toe en ik denk dat de tijd wel rijp is voor een vrouwelijke voorganger. Ik hoop dat de gemeente hem of haar op dezelfde manier zal ontvangen en behandelen als dat met ons is gebeurd en dat ze mijn opvolger in het hart zullen sluiten. In navolging van Eberhard van der Laan zeg ik: wees lief voor elkaar, voor de kerk en voor iedereen die er binnenloopt!’
De afscheidsdienst is op 1 september om 14.30 uur, Jurriaan Kokstraat 173.
Tekst: Greet Kappers
