Martijn Breeman, van wie in ieder nummer van KDH een vers staat, heeft een boek plus cd met liedjes over de liefde gemaakt. Hij bekijkt de liefde ‘met zwaar bebrilde argusogen’.
Van KDH-troubadour Martijn Breeman – ook bekend als Musonius – is een boek plus cd verschenen met liedjes over de liefde, getiteld Musonius op vrijersvoeten. Gevraagd naar de creativiteit die nodig is om deze liedjes te schrijven en te componeren zegt Breeman: ‘Scheppingsdrang is de belangrijkste drijfveer en dat is de behoefte om iets moois te maken. Maar het is ook een vak, dat tijd, studie, kennis en ervaring vraagt. Liedschrijven is een mooi ambacht dat ik van kinds af aan beoefen. Een lied komt woord voor woord, zin voor zin en noot voor noot tot stand. Soms gaat het vliegensvlug, soms tergend langzaam, soms met lange tussenpauzes. Het blijft een proces van slijpen, poetsen en schaven.’
Theedoek
Is het creatieve proces een eenzame weg? ‘Als ik schrijf, zonder ik mij graag af om mij in alle rust aan mijn werk te kunnen wijden. Maar dat is niet per se een eenzaam proces. Ik geef wel toe dat mij iets van jaloezie bekroop toen ik enkele jaren geleden bezig was met musicals over Jona en Esther. Ik werkte helemaal alleen, terwijl de regisseur gezellig samenwerkte met de spelers en de decorbouwers. Maar bij het schrijven voel ik mij niet eenzaam. Eenzaamheid is de afwas doen als er niemand met een theedoek in de hand naast je staat. Of als je afgesneden bent van je geliefde.’
De cd staat vol met liefdesliedjes. Wat betekent liefde voor Martijn? ‘Ik bekijk liefde met zwaarbebrilde argusogen. De liefde is mooi en kan je gelukkig maken, maar maakt je ook kwetsbaar: als het onderwerp van je genegenheid iets overkomt, raakt het je persoonlijk. Daarbij komt dat de fluistering van het hart dikwijls de roep van het verstand overstemt. Liefde is zelden redelijk. Maar verliefdheid is nog veel erger. Ik las op school eens over de symptomen van ontwenningsverschijnselen bij verslaving en het viel mij op hoe ernstig deze overeenkwamen met verliefdheid. Verliefdheid kan je tot waanzin drijven: de grens tussen verlangen en obsessie is flinterdun en onzichtbaar.’
Meidoorn
Er zit humor in de teksten van Breeman, maar ze kunnen ook een triest gevoel oproepen. Martijn: ‘Ik houd van liedjes die een beetje schrijnen en verliefdheid doet nu eenmaal pijn. Worstelingen met schuldgevoelens, verlangens, afscheid nemen en verlegenheid spelen een rol, maar ik probeer de toon luchtig te houden. Het verdriet gaat vaak schuil achter kwinkslagen.’ Bij de luisteraar komt dat harder binnen dan wanneer de pijn openlijk benoemd zou worden. Het geeft de liedjes een sterke zeggingskracht.
Over andere vormen van liefde: ‘Mijn liefde voor de natuur is groot. Een spin een web zien weven, de bast van een boom voelen, de meidoorn ruiken en een hommel horen zoemen: dat alles kan mij al vlinders in de buik bezorgen. De onachtzaamheid waarmee de mens met flora en fauna omgaat, snijdt dan ook diep door mijn ziel. Ik ben pantheïst: voor mij zijn Schepping en Schepper een en dezelfde. Ieder dier dat je doodt, elke boom die je kapt laat een diepe wond achter. Dieren zijn geen producten en bomen zijn geen straatmeubilair; het zijn levende wezens. Ik zou dan ook vrij naar Marcus 25:40 willen zeggen: “Alles wat je de Schepping aandoet, doe je je Schepper aan.”’
Tekst en foto: Greet Kappers
Boek en cd zijn verkrijgbaar bij mbreeman@outlook.com. Presentatie: za. 9 nov. 15:30 u. Stadsklooster, Westeinde 101.
