Zuster Yuliana heeft het nodig om regelmatig een uurtje in stilte door te brengen. ‘Ik ervaar alleen zijn als vruchtbaar, het brengt je dichter bij jezelf.’
Zuster Yuliana (49) woont sinds april in Moerwijk als lid van de congregatie Missiezusters Dienaressen van de Heilige Geest. Toen ze veertien jaar geleden uit Indonesië naar Tilburg werd uitgezonden heeft zij zich in het begin alleen en eenzaam gevoeld. ‘Ik kende de taal nog niet, durfde niet naar buiten te gaan, ik verstond de mensen niet. Ik moest in het begin erg wennen aan de Nederlandse cultuur. In Indonesië loop je bij iedereen binnen, is er veel onderling contact, waardoor je dagelijks ervaart dat je niet alleen bent. In Nederland moet je eerst een afspraak maken voordat je bij iemand op bezoek gaat. Daarom begrijp ik buitenlandse vrouwen zo goed die de Nederlandse taal niet spreken, vaak geen opleiding hebben gehad en daardoor weinig kansen hebben. Deze vrouwen ontmoet ik bij het Multicultureel Ontmoetingscentrum Schilderswijk (MOC), waar ik vrijwilligerswerk doe. Ik zit er onder meer in een sportgroep voor vrouwen. Na het sporten drinken we samen koffie. Deze sociale contacten zijn voor mij belangrijk, ook om in te burgeren in Den Haag.’
Gezond
‘Eenzaam heb ik me ook gevoeld voordat ik als novice [aspirant-lid, red.] mijn geloften aflegde. Met mijn fysieke gezondheid ging het niet goed en eigenlijk kun je alleen intreden in onze congregatie als je gezond bent. Dat was een tijd waarin ik ook wel getwijfeld heb. Ik heb wel eens gedacht: is dit Gods manier om tegen mij te zeggen dat het genoeg is? Of is het om mij op de proef te stellen? Uiteindelijk kwam er een brief van de generaal-overste waarin stond dat roeping ertoe doet en dat het bij ziekte doorslaggevend is of iemand kan genezen. Zo kon ik toch intreden. Dat ik door die moeilijke tijd heenging heeft mij wel sterker gemaakt.
Het celibaat is een bewuste keuze van mij geweest. Voordat ik novice werd, heb ik jaren met de communiteit in Indonesië meegeleefd. Dan denk je natuurlijk ook over die dingen na. Intimiteit hoef je niet per se fysiek te beleven. Je kunt heel intiem met een ander mens zijn zonder fysiek contact te hebben.’
Opladen
‘Ik heb het nodig om regelmatig een half uur of een uur in stilte door te brengen. In onze manier van leven zit stiltetijd ingebouwd, zoals in het gezamenlijke ochtendgebed. Ik ervaar alleen zijn als vruchtbaar, het brengt je dichter bij jezelf, bij wat er in je innerlijk leeft. Er moet een balans in je leven zijn tussen stilte en drukte. Als die balans ontbreekt, raak je overbelast. Dat is mij in Tilburg ook overkomen. Ik woonde daar met zusters die allen studeerden, waardoor ik veel alleen moest doen. Door aan een retraite mee te doen kon ik weer opladen. In het (vrijwilligers)werk en in mijn eigen leven heb ik geleerd dat het belangrijk is om gevoelens uit te spreken. Als je je alleen of eenzaam voelt is de eerste belangrijke stap om dat tegen iemand uit te spreken. Erover praten helpt!’
Tekst en foto van Greet Kappers
