Als een vreugdevuur een dramavuur wordt, dan wordt het tijd om de traditie te veranderen.
Oud en Nieuw wordt in Den Haag al jarenlang gevierd met het ontsteken van vreugdevuren. Het afgelopen jaar leidde dat nog net niet tot een ramp in Scheveningen, toen de aanlandige wind in combinatie met de veel te hoge brandstapels en vuurversnellers een vuurregen veroorzaakte. Ik woon zelf aan zee en wij zaten er middenin. Met onze buurtgenoten en toevallige voorbijgangers beleefden wij angstige uren.
Nog steeds wordt die naam gebruikt: vreugdevuur. Maar voor de meeste bewoners van Scheveningen is het meer een ‘drama-vuur’ of een ‘ik-ben-doodsbang-vuur’. Burgemeester Remkes houdt het duidelijk: ja, een vuurstapel kan misschien volgens de regels van de brandweer, zo niet, dan wordt het jammer maar helaas – geen vreugdevuur. In de media verschenen berichten dat de brandweer vuurstapels van 10x10x10 meter acceptabel noemde. Dat werd gecorrigeerd: waarschijnlijk zijn brandstapels van 5x5x3 meter nog blusbaar. Waarschijnlijk, want niets is zeker op deze aardbol, behalve dat we allemaal een keer doodgaan.
De bouwers en hun fans beroepen zich op ‘Maar het is een traditie!’ Over tradities valt echter nog wel meer te zeggen. Een kenmerk van tradities is dat zij in de loop van de tijd veranderen onder invloed van de gewijzigde moraal. Voortschrijdend inzicht, noemen we dat. Maandag is niet meer voor iedereen ‘wasdag’ en woensdag geen ‘gehaktdag’. Zwarte Piet is omstreden geraakt. Het ziet ernaar uit dat de traditie van het celibaat in de katholieke kerk in elk geval voor het Amazonegebied op de schop gaat. Zondags naar de kerk gaan is voor de meeste Nederlanders geen traditie meer. ‘Traditionele’ kerken staan open voor andere vormen van kerk-zijn, zie de pioniersplekken in Den Haag.
Tradities zijn niet onveranderlijk.
De nieuwe ‘religie’ is ‘autonoom en authentiek zijn’, las ik een tijd geleden. Lekker doen wat je wilt en je niet teveel aantrekken van wat anderen daarvan vinden. Het gaat om jou, jij bent belangrijk.
Hoezo: het gaat om jou? De wereld waarin wij wonen wordt uiteindelijk een SAMENleving genoemd. Dat betekent dat je rekening houdt met de mensen met wie je samenleeft, dat het groepsbelang prevaleert boven het eigenbelang. Maar zelfs kijkend naar politieke debatten vraag ik het me wel eens af: zijn ze nou bezig met het belang van ons land en onze stad? Of zijn ze bezig hun kiezers naar de mond te praten, nieuwe zieltjes te winnen, het belang te dienen van op winst beluste machten?
Het is maar goed dat er nog leiders zijn die boven partijbelang en eigenbelang uitstijgen. Mijn hoop voor de Scheveningse bewoners rond Oud en Nieuw is gevestigd op Johan Remkes.
Tekst: Greet Kappers, bewoner van Scheveningen.
