Maranathakerklid en KDH-vrijwilliger Govert Lakerveld zong met zijn kamerkoor in de Sint Pieter in Rome. Een bijzondere ervaring.
Daklozen hebben hun slaapplek ingenomen aan de buitenrand van de colonnade op het Sint- Pietersplein. Zij mogen daar liggen van Paus Franciscus, begaan als hij is met hun lot. Veilig in de moederlijke armen van de kerk,zoals de zuilengangen door architect Bernini worden omschreven.
Het is in Rome tegen middernacht. Het grote plein is nu afgesloten voor publiek. Binnen de hekken patrouilleren politieauto’s met blauwe lichten. De toeristenstroom is opgedroogd, er heerst een zekere rust. Deze aanblik biedt een goede voorbereiding op het doel van onze reis: zingen met kamerkoor Vox Antiqua op drie bijzondere locaties in Rome. Een daarvan zal de Sint-Pietersbasiliek zijn, tijdens een mis. Hoe zal dat zijn voor een protestant? En: word ik niet overmeesterd door emoties in de immense ruimte?
Vredegroet
Langs de Zwitserse gardisten in hun kleurrijke uniformen betreden we enkele dagen later via zijtrappen het atrium. In de mensenmassa zoeken we onze weg naar de nog onbekende plek in de kerk. De enorme afmetingen maken de drommen bezoekers, die de lange wachtrijen hebben getrotseerd, tot nietig volk. De grootste kerk ter wereld in het centrum van het rooms-katholieke geloof trekt pelgrims uit de hele wereld.
We komen in de apsis achter het hoofdaltaar, waar de mis zal worden opgedragen. Met minder zouden we ook tevreden zijn. Overleg met de dienstdoende cantor/organist moet zorgen voor een soepel verloop van de liturgie. Hij zal telkens een teken geven aan onze dirigent wanneer het koor moet inzetten. Vanuit de koorbanken achter het orgelklavier zingen we het openingslied O, crux ave van Palestrina. Weliswaar een lied voor de passietijd, maar het kreeg al in een vroeg stadium de zegen van Rome. Geen idee hoe de koorklank, ook via microfoons vóór ons, z’n weg vindt in de basiliek.
Ruim driehonderd mensen volgen de mis. De vredegroet ontgaat het koor niet. Een bijzonder moment om medekoorleden, misschien wel voor het eerst, de vrede van Christus toe te wensen. Tijdens de eucharistie klinkt het gedragen O Bone Jesu van Lassus. Het sluit naadloos aan op de tijd die nodig is voor de communie.
De mis loopt teneinde. De celebrant bedankt ons koor voor onze muzikale bijdrage. Dat ontlokt blije gezichten aan de koorleden. Uit het publiek komen ook instemmende reacties.
Kaarsje
Teruglopend door de kerk, onder de indruk van alles wat zojuist gebeurde, kijk ik even op mijn telefoon: een appje van mijn oudste zoon. Met zijn schoonvader gaat het helemaal niet goed. Of ik in Rome een kaarsje voor hem wil opsteken. Deze boodschap op deze plek raakt me. Er zijn zo gauw geen kaarsen te vinden in de directe omgeving. Later, in een van de andere honderden kerken die Rome rijk is, brand ik het kaarsje.
Tekst: Govert J. Lakerveld
Op de foto: Sint-Pietersplein tegen middernacht / Fotograaf: Greet Kappers
Kijk hieronder naar livebeelden van het Sint-Pietersplein
