Tien jaar geleden werd naar het voorbeeld van de Dominicus in Amsterdam de Haagse variant opgericht. Wie vooral Huub Oosterhuis-liederen wil zingen, kan hier terecht. De actualiteit neemt een onmisbare plaats in tijdens de vieringen en de gemeenschap kenmerkt zich verder door de platte structuur.
‘Ben ik te laat?’, denk ik, als ik bij de Bethelkapel aankom en binnen fors gezang hoor. Maar het blijkt dat een half uur voordat de Haagse Dominicus-dienst begint, alle liederen worden geoefend. De dirigent staat breed te zwaaien en legt uit hoe sommige loopjes gaan.
Naderhand hoor ik dat een specifieke liedcultuur de reden was om deze gemeenschap op te richten. Er staan vooral Huub Oosterhuis-liederen op het programma en die worden standaard door koor én bezoekers tegelijk gezongen. Het koor klinkt vierstemmig boven de anderen uit. Het samen zingen, met elkaar meedoen – dat is belangrijk. Dit is een van de uitgangspunten van de Dominicus in Amsterdam, het grote voorbeeld van de Haagse naamgenoot.
Andere kenmerken zijn: het is oecumenisch, er is een sterke verbinding met de actualiteit, er is ruimte voor nieuwe rituelen en de voorgangers komen deels uit de groep zelf. Ze zijn in elk geval niet per se predikant, bij voorkeur wel theoloog, maar ook ‘gewone leden’ hebben een grote rol. De toon is niet ‘kerks’. Zelfs is dat een criterium waar sprekers op beoordeeld worden; als ze een kerkelijk ‘toontje’ aanslaan, passen ze hier niet – zo vertelt voorzitter Henk Baars na afloop. ‘En ze moeten kwaliteit bieden, niet een kletsverhaal ophangen.’
Klankschaal
Bij de opening van de dienst geeft een van de voorgangers een slag tegen een klankschaal. Vandaag zijn er drie tekstlezingen, steeds gevolgd door een lied en een korte reflectie. Na zo’n bezinning volgt weer het klankschaalgeluid. Iemand van de voorbereidingsgroep had dit bij deze dienst zo bedacht, en dat idee is unaniem overgenomen. Zo spontaan kan het hier gaan.
In de drie lezingen staan kinderen centraal, kindermoord – zelfs. Eerst gaat het over het plan van Herodes om alle pasgeboren jongens, inclusief Jezus, te doden. Daarna over farao’s opdracht aan de Egyptische vroedvrouwen om alle Hebreeuwse babyjongetjes in de Nijl te gooien – wat ze niet doen. En tot slot klinkt een stuk uit de toespraak die milieuactivist Greta Thunberg hield in de Verenigde Naties. Ook hier gaat het over hoe volwassenen beslissen over het lot van kinderen, huidige en toekomstige. Voorganger Tamme Wiegersma leest op indringende wijze de Nederlandse vertaling voor.
Nienke van Dijk, voormalig directeur van Stek (stichting voor Kerk en Stad), houdt de reflecties. Over Greta Thunberg zegt ze: ‘De kruimeltjes hoop die wij als geschenken aan haar voeten leggen, zijn niet genoeg.’ Prachtig hoe Van Dijk drie verhalen aan elkaar verbindt, over de wijzen die Maria en Jozef een vluchtroute aanraadden, over de ‘vroede vrouwen’ uit Egypte en over het wijze kind Thunberg dat ‘spreekt met een profetische woede’. Verfrissend, zoals oude en nieuwe teksten naast elkaar klinken.
Zachte watten
Verschillende bezoekers vertellen waarom ze hier zo graag komen. Allemaal vooral vanwege de liederen en het samen zingen. Een deel is ook lid van de Ekklesia, de Haagse basisgemeente. Een man zegt dat hij in de rooms-katholieke Elandstraatkerk kwam, maar daar is afgehaakt toen een vrouwelijke voorganger sommige rituelen niet meer mocht voltrekken. Dat is trouwens ook de reden waarom het bijna voltallige koor – dat decennialang als Jenkhakoor bij deze Elandstraatkerk hoorde – daar vertrok en verderging bij de Haagse Dominicus.
De Haagse Dominicus bestaat in februari tien jaar. In de nieuwsbrief die aan dit jubileum gewijd is, schrijft voorzitter Baars dat deze gemeenschap er is ‘tegen de verdrukking in’. Het aanspreken van je ziel; je gemoed vertroosting bieden maar ook verwarring brengen, is een deel van de missie, schrijft hij. ‘Nog altijd hanteren wij het adagium de krant op de Bijbel te leggen en daarmee ook de politieke actualiteit te volgen. Je ziel uitdagen en in zachte watten leggen (…). Een soort waterbed met hier en daar een spijker.’
Tekst: Margot C. Berends
Dienst om de twee weken, jubileumviering: 2 februari, 10.30 uur, Thomas Schwenckestraat 30.
