Kees-Joost Botman (cardioloog, tijdelijk ic-arts) schrijft op Twitter: ‘Ik vind die 12-uurs nachtdiensten zwaar, fysiek maar ook emotioneel. Soms twijfel ik: houden wij dit nog maanden vol? Lig ik straks op mijn buik aan de beademing op onze eigen ic? Wat een heldenstatus.’ Een ambulancemedewerker: ‘Die angst herken ik. Hoe vaak wij al bij mensen thuiskwamen die tóch koorts hadden en aan het hoesten waren… Daar sta je dan: niks een held te zijn, maar gewoon het werk te doen. Veel mensen denken dat je bij corona dodelijk ziek bent en op de ic belandt. Dus ze herkennen de milde klachten niet als corona. Dat komt ook omdat de nadruk van het RIVM zo ligt op het aantal doden en ic-opnames. Voor mij is het meer dan duidelijk.’ Een tandarts: ‘Ik kan uw zorgen goed begrijpen. Vooral bij nachtwerk is je hele bioritme omgegooid. En maar helder blijven. Wat een energie kost dat. Heel veel sterkte. Ik bid voor u.’
Achter de corona-cijfers van het aantal overleden, besmette of genezen mensen, gaan verdriet, verwarring en soms vreugde schuil. Het is een tijd van hoop en wanhoop. Kerk in Den Haag bericht daarover. Wie wil, kan meeleven, actie ondernemen of gewoon iemand een hart onder de riem steken. Tekenen van solidariteit.
