In het kerstverhaal spelen engelen een prominente rol. De engel Gabriël bij Maria, een engel als boodschapper bij de herders, en niet te vergeten het engelenkoor. Hoe denken dirigent Rob Buis en koorlid Rianne van Deursen van het Scheveningse YMCA Gospel Choir over de zeggingskracht van engelen vandaag de dag?
Engelen als boodschappers. Zien Rob en Rianne zichzelf – en dan vooral hun YMCA Gospel Choir – ook zo? Rob aarzelt: ‘Wij zijn in eerste instantie een koor omdat we het heel leuk vinden om samen te zingen. Bovendien zijn we een gospelkoor en zingen we graag over God. Je zou daarvoor het woord “boodschapper” kunnen gebruiken, maar dat klinkt mij net even te zwaar in de oren. Alsof dat onze allereerste missie is. Maar het mooie is dat mensen ons wel regelmatig na een optreden vertellen dat het voor hen van betekenis is geweest.’
Eén gebeurtenis springt er daarbij voor hen uit. Rianne: ‘We hebben een keer gezongen bij een ernstig zieke mevrouw in een hospice. Ze was ooit bij een concert van ons geweest en door een bepaald nummer erg geraakt. Via een koorlid dat zij kende heeft ze toen gevraagd of we in het hospice voor haar wilden komen zingen.’
Rob: ‘Er ontstond op een heel mooie manier iets beladens. Bij iemand die bijna gaat sterven, komt alles harder en intenser binnen. Op zo’n moment, tijdens het zingen, realiseer je je dat. Ik voelde: hier is iets bijzonders gebeurd en het maakt écht iets uit voor iemand.’
Randzaken
Deze kerstperiode wordt de eerste in het veertigjarig bestaan van het koor dat er geen optredens gepland staan. ‘Het is heel erg jammer, maar we hebben ermee te dealen’, vindt Rob. Wel heeft deze tijd hem persoonlijk een belangrijke boodschap gebracht: ‘Ik besefte dat ik me de afgelopen jaren te veel beziggehouden heb met randzaken. Nu ik dat noodgedwongen minder doe, heb ik bijvoorbeeld meer tijd en aandacht voor mijn gezin.’
Ook al treedt het koor niet op, het is wel belangrijk om de kerstboodschap uit te dragen, vindt Rianne: ‘De eerste lockdown was voor veel mensen nog wel te dragen. Maar nu het langer duurt, zie je dat mensen vereenzamen. Juist dan is een hoopvolle boodschap belangrijk: ook al is het moeilijk, er is liefde. God is er en gaat met je mee. Het is wel zoeken hoe we als koor die boodschap kunnen uitdragen, ook omdat we niet aan één kerkgemeenschap verbonden zijn.’
Nog even terug naar de engelen. Zijn de koorleden voor elkaar weleens een engel? Rianne: ‘We zien elkaar nu weinig, maar proberen wel betrokken bij elkaar te blijven. Tijdens de eerste lockdown was er een keer gevraagd om allemaal iets te schrijven. Ik dacht: ik beleef niks, ik zit thuis, ik ben alleen, wat heb ik te melden? Maar uiteindelijk heb ik het wel gedaan. En het mooie was: toen we in de zomer een keer op het strand bij elkaar kwamen, vertelde iemand dat ze heel veel aan mijn stukje had gehad. Het kwam voor haar precies op het goede moment.’
Irna van der Wekke
