Velen hebben nog wel de beelden op het netvlies van het Scheveningse drama van afgelopen zomer, waarbij vijf ervaren surfers om het leven kwamen. ‘Ook voor ons was dit traumatisch’, vertelt Arie Verbaan. Hij werkt als vrijwilliger bij de Koninklijke Nederlandse Reddingsmaatschappij (KNRM).
Wat bezielt iemand om zijn leven te wagen om anderen te redden?
‘Het is een roeping, een passie. Als je ooit hebt meegemaakt dat je iemand hebt kunnen redden, geeft dat kracht en moed om daarmee door te gaan. Die kracht heb ik gekregen, die is er gewoon. Als je iemand niet kunt redden neem je dat wel mee, maar je weet ook dat je hebt gedaan wat je kon. Je brengt iemand dan in elk geval terug naar de wal, wat voor de nabestaanden belangrijk is.’
Welke ervaring heeft diepe indruk gemaakt?
‘Het meest indrukwekkende van het afgelopen jaar was wel het surfdrama, waarbij vijf jonge mannen verdronken zijn. Dat was ook voor ons traumatisch. Daarom hebben wij na tien dagen de KNRM’ers die erbij betrokken waren bij elkaar gehaald, samen alle beelden bekeken en met elkaar uitgewisseld wat ons het meest was bijgebleven.
Normaal gesproken oefenen we vaak, maar vanwege de coronamaatregelen ligt dat nu stil. Onze vrijwilligers hebben ook gewoon een baan, dus we moeten voorzichtig zijn. Als er nu een actie nodig is, gaan we met zo weinig mogelijk mensen weg. Het was een drukke zomer, veel mensen bleven in Nederland en lang niet iedereen beseft dat de zee geen zwembad is. Er zijn de afgelopen zomer veel mensen verdronken.’
Wat betekent het dat de KNRM een niet-gesubsidieerde vrijwilligersorganisatie is?
‘We hebben de meest gemotiveerde vrijwilligers die je maar kunt bedenken. Ze zijn heel verschillend: glazenwasser, directeur, trambestuurder. Maar we zijn één team en we hebben één doel. We zijn er voor elkaar, hebben aandacht voor elkaar. Als organisatie moeten we onze eigen broek ophouden. Dat gebeurt met giften, legaten en bijdragen van fondsen. Redders aan wal, zo noemen we de mensen die de KNRM financieel steunen. We bellen hen altijd op om ze te bedanken: wat ontzettend fijn dat u de KNRM steunt!’
Is er een relatie tussen het kerstverhaal en de KNRM?
‘Christus als redder van de mensheid, ja, het voelt wel zo dat er een relatie is. Maar het is lastig om dat onder woorden te brengen. Iemand zei ooit: “Als je één mens redt, red je de hele mensheid.” Of dat klinkt als een kerk zonder religie? Ja, dat is inderdaad een mooie gedachte!’
Doen jullie nog iets speciaals in de kerstperiode?
‘Wij varen dan naar de voor anker liggende schepen om kerstbroden te brengen en tekeningen die door schoolkinderen zijn gemaakt. De bemanning op die schepen zit met de kerstdagen vast op hun schip en kan niet naar huis. Het allerbelangrijkste is dat je aan hen ook aandacht geeft. Voor mijzelf is de kerstperiode een tijd waarin ik met mijn vrouw en twee dochters samen kan zijn. Eén dochter woont in Engeland en ik heb haar sinds vorig jaar kerst niet meer gezien. Dat is een gemis, ik hoopt dat er gauw een vaccin komt, zodat ik haar weer kan zien en vasthouden. Ik hoop dat we snel weer op een normale manier kunnen leven, maar ook dat iedereen z’n verantwoordelijkheid neemt ten opzichte van de coronamaatregelen.’
Heb je een wens voor de Haagse kerken?
‘Zorg dat mensen betrokken blijven, dat er echte aandacht is voor elkaar. Laat zien wat je doet. Wij laten dat zelf trouwens te weinig zien. We zijn te bescheiden.’
Greet Kappers
Info: knrm.nl
