In buurt- en kerkhuis de Oase is geschiedenis geschreven: het Vadercentrum en de kringloop begonnen er. Dankbaarheid en ontroering gaan hand in hand bij het afscheid van de voorziening. Na 27 jaar is de Oase definitief gesloten.
Het buurt-en-kerkhuis de Oase in Laak, een project van Stek, opende in november 1993 zijn deuren. In de naam worden twee gefuseerde kerken herinnerd: de Oranje- en Andreaskerk Samen Eén. Het was een ontmoetingsplaats voor wijkbewoners, oud en jong. ‘Letterlijk een oase, een plek waar ze op adem kwamen’, zegt afdelingsmanager Henriëtte Boerma van Stek.
Deze ‘bezielde huiskamer in de wijk’ is onlangs gesloten. Waarom? Boerma: ‘Het werd steeds stiller in de Oase, we misten aansluiting met de wijk.’ Oorzaak was dat de samenstelling van Spoorwijk in twintig jaar erg is veranderd. Oude bewoners trokken weg en huurwoningen werden afgebroken. Projectleider Jan Baronner merkte dat tweeverdieners in de nieuwe koophuizen geen behoefte hadden aan een buurtcentrum. Toch bleef het voor Stek een lastige beslissing om te stoppen. ‘Met pijn in het hart, want er is hier veel lief en leed met elkaar gedeeld’, zegt Boerma.
De bezoekers van het buurt-en-kerkhuis kunnen terecht bij de welzijnsorganisatie Mooi, een deur verder. Boerma beklemtoont dat de sluiting van de Oase niet is ingegeven door bezuinigingen. ‘Het geld wordt elders ingezet. Stek wil graag helpen waar geen helper is.’ Om misverstanden te voorkomen: de kerkdiensten in de Oase gaan gewoon door. ‘Dat is voor zeker een half jaar. We zijn op zoek naar een huurder ernaast die het pand op een zinvolle wijze kan openstellen voor de buurt’, aldus Boerma.
Galliërs van Den Haag
Maar van het buurthuis is op donderdag 17 december afscheid genomen. Vanwege corona kunnen er maximaal dertig mensen aanwezig zijn bij de kringviering. Vrijwilligers en medewerkers delen herinneringen met elkaar en staan stil bij de veelkleurige geschiedenis.
Leendert gaat staan en spreekt over de Iraniërs die hier een hongerstaking hielden en later de witte illegalen. De kringloop is er gestart en het Vadercentrum. ‘De Oase gaat over moed en veiligheid’, vult Martine hem aan.
Zij hoorde al meer dan veertig jaar dat de kerk in Laak zou worden opgeheven. ‘Maar wij zijn de Galliërs van Den Haag’, spreekt ze ferm en strijdvaardig. Verwijzend naar het stripverhaal van Asterix en Obelix, waarin een dorp zich blijft verzetten tegen de Romeinen. ‘Wij zijn een Gideonsbende die doorgaat’, vervolgt ze. Martine zette de Kreaclub Pipi (Langkous) op. ‘We herstelden niet alleen kleding, maar lapten ook onszelf op.’
Een andere succesvolle activiteit in de Oase was de raad-en-daadbalie, waar José tien jaar vrijwilligster was. ‘We hebben veel bereikt voor mensen die een dag later uit hun huis zouden worden gezet. We hielpen iedereen die buiten de boot viel.’ Ze kan wel dertig uur doorpraten. ‘De uitjes naar Ameland. Wat hebben we hier toch veel gedaan.’
Catwalk
Predikant Theo Hettema vat de historie samen in drie plaatjes die hij voor zich op de grond legt: trots als een pauw, een treurende man en een symbool voor ontroering. ‘Mensen bloeiden op, hier was geestelijke ruimte.’ Hij herinnerde zich de Kinderkunstacademie en een modeshow met catwalk en een eerste optreden van zijn jazzband. ‘Als corona voorbij is, ben ik weer te boeken.’
Er zijn ook persoonlijke woorden voor de gastheer Jan Baronner. ‘Ik zal je dansje en chili con carne niet vergeten’, zegt Lerina. Arda wenst hem in een gedicht een mooie tijd met zijn gezin. Hij kan nu echt van een oase aan rust genieten. Voor Baronner is het een emotioneel moment. Symbolisch doet hij, als laatste, het licht uit. Alleen de kaarsjes die de sprekers lieten aansteken, branden nog.
Hij wilde uitrekenen hoeveel uren de vrijwilligers hier in 27 jaar hebben gedraaid. ‘Toen ik op de helft kwam, telde ik zo’n 155.000 uur.’ Het afscheid doet hem pijn, maar Baronner zegt troost te putten uit het nummer Turn! Turn! Turn! van The Byrds. De tekst is gebaseerd op het bijbelse Prediker 3. Hij heeft er veel naar geluisterd. Als verrassing wordt het live gespeeld, met piano.
‘Er is een tijd van beginnen en van stoppen.’ De bladzijde is omgeslagen, een nieuw tijdperk breekt aan, zonder de Oase.
Hans Hemmes
