Op 23 juni 2012 trouwden Ester Marsman en Durkje Haijma (beiden 1975) in een strandtent op Kijkduin. Voor de wet én voor de kerk. Durkje is arts, Ester milieuambtenaar. In hun huwelijk zijn drie kinderen geboren.
Jullie wilden beiden een kerkelijk huwelijk.
Durkje: ‘Wij zijn allebei gelovig. Geloof is een belangrijk onderdeel van mijn leven, dus moet het ook een onderdeel van mijn huwelijk zijn. Wij lieten onze drie kinderen dopen. De eerste twee, toen een en twee jaar, waren bij het huwelijk aanwezig. De derde is daarna geboren.’
Ester: ‘Mijn ouders vonden de kerk in Noord-Brabant, waar wij naartoe waren verhuisd, te streng, als protestantse minderheid te midden van katholieken. Wij gingen zelden naar de kerk, ik heb het geloof vooral van thuis meegekregen. Ik wilde wel naar de kerk, maar ik durfde niet zo goed. Eigenlijk heb ik door Durkje de weg terug naar de kerk gevonden. Juist daarom is het mooi om ons huwelijk ook kerkelijk te vieren. Het is een waardevolle toevoeging aan het burgerlijk huwelijk om er een geloofsbelofte aan te verbinden. Geloof heeft te maken met liefde voor de medemens, die geef je samen gestalte.’
Wie leidde de dienst?
Ester: ‘Ds. Axel Wicke, predikant van de Bergkerk in Den Haag West, waar wij lid van zijn. Omdat de kerk al verhuurd bleek, vond de huwelijksdienst in een strandtent plaats. Axel zei direct dat hij de dienst niet wilde laten afwijken van een huwelijksdienst voor man en vrouw, geen mindere variant daarvan.’
Durkje: ‘Hij legde uit hoe zo’n dienst in elkaar zit. Omdat wij al twee kinderen hadden, zegende hij ons ook als gezin in. In overleg hebben wij ook de liederen mee uitgekozen.’
Onlangs sprak de paus zich uit tegen de zegening van vrouwenparen en mannenparen.
Ester: ‘Het is spijtig en triest dat er nog steeds kerken zijn waar het niet kan. Kinderen die in zo’n kerk opgroeien zullen grote moeite hebben om voor hun seksuele voorkeur uit te komen. Ik weet nog dat we in onze kerk gingen vragen of ons huwelijk daar mogelijk was. Dat voelde al niet zo gemakkelijk. Gelukkig reageerde Axel positief.’
Durkje: ‘Dat soort kerken zoeken wij niet op. Er zijn bepaalde stromingen waar ik niets mee kan en wil. Natuurlijk weet ik dat anderen anders denken over wat de Bijbel erover zegt en wat God wel of niet wil. Dat zal wel. Ik geloof dat het bij God hoort dat je mag zijn wie je bent. God ziet iedereen als Zijn kinderen; bij Hem is iedereen welkom. Eerlijk gezegd: ik zie het probleem niet.’
Kees Posthumus
