Uit het hele land houden ‘klimaatwakers’ een oogje in het zeil bij het Catshuis. Een nieuw kabinet moet de wereldwijde milieuproblemen flink aanpakken, vinden ze. Twee Haagse vrouwen doen hun verhaal.
Vanuit het hele land komen mannen en vrouwen nu al wekenlang naar Den Haag om voor de hekken van het Catshuis letterlijk te waken over het klimaat. Zo lang de kabinetsformatie duurt zijn er overdag doorlopend wakers te vinden. ’s Nachts wordt er online gewaakt. De actie wordt ondersteund door tal van organisaties. Ook groepen met een christelijk profiel doen mee, zoals Groene Kerk, Vegan Church en Micha Nederland. Hun streven is dat het nieuwe kabinet straks een beleid gaat voeren dat sterk gericht is op duurzaamheid, en dat de klimaatdoelen van ‘Parijs’ serieus neemt.
‘How dare you!’
Een opvallende actie dus, maar hoe kunnen de deelnemers, als ze het Catshuis weer achter zich gelaten hebben, bijvoorbeeld op hun werk het heilige vuur van hun betrokkenheid verder dragen? Twee Haagse vrouwen, beiden lid van de Maranathakerk, vertellen erover. Het zijn Elise Dijkhuizen, leerkracht op een basisschool, en Cécile de Munnik, universitair docent aan de rechtenfaculteit van de Universiteit Utrecht. Beiden hebben ‘gewaakt’.
Dijkhuizen: ‘Kinderen reageren van nature goed, is mijn ervaring. Eén jongetje in de klas was helemaal geobsedeerd door Greta Thunberg. Telkens riep hij: ‘How dare you!’ In mijn klas probeer ik het onderwerp klimaat en milieu klein te houden. Fleurige herbruikbare waterflessen op tafel, afval scheiden, minder drinkverpakkingen, dat soort dingen. Dat werkt; we produceren nu veel minder zakken afval dan een paar jaar geleden. In de lessen aardrijkskunde van groep zes leren de kinderen het verschil tussen intensieve en duurzame landbouw en veeteelt. Het is opvallend dat ze gevoelsmatig kiezen voor duurzaam en diervriendelijk. Dat vind ik bemoedigend. Ik vind mede daardoor mijn werk zinvol. Ik kan bij wijze van spreken een steen in de vijver gooien en kinderen leren nadenken.’
Goedkope vliegtickets
De Munnik: ‘Mijn studenten zijn zeker begaan met de wereld. Maar of ze goedkope vliegtickets afwijzen, waag ik te betwijfelen. Het studieprogramma bevat volop actuele aanknopingspunten. Tweedejaarsstudenten rechten moesten een werkstuk schrijven over het befaamde Urgendaproces. En ook toen Milieudefensie de zaak tegen Shell aanhangig maakte, heb ik ze daarover een notitie laten maken.’ Vergeleken met toen ik zelf studeerde, zie ik nu een brede groep groene en bewuste jongeren. Vroeger had je meer tegenstellingen: kakkers enerzijds en de geitenwollensokkenmensen anderzijds.
Beide vrouwen zien de wake voor het Catshuis als zinvol. De Munnik: ‘Ik wil aan het nieuw te vormen kabinet laten zien dat een ander klimaatbeleid niet alleen noodzakelijk is, maar dat er ook een breed draagvlak voor bestaat.’ Dijkhuizen: ‘Ook als kerklid ligt het voor mij voor de hand om verantwoordelijkheid te voelen voor de schepping.’
Beiden halen herinneringen op aan hun jeugd, toen ‘het milieu’ soms thuis onderwerp van felle debatten was. Dijkhuizens vader ving douchewater op in emmertjes, om later het toilet mee door te spoelen. ‘Als kinderen geneerden we ons daarvoor, maar achteraf heb ik groot respect voor hem.’ De Munnik: ‘Milieuvervuiling is een woord dat ik mijn hele jeugd gehoord heb.’
Vandaar hun beider inzet om de actie van de Klimaatwakers tot een succes te maken. ‘Als mensen op een positieve manier een initiatief nemen, willen we dat graag onderschrijven.’ Ze hebben nog een tip voor belangstellenden. ‘Als Hagenaar is het handig om in te schrijven voor de wake die om acht uur ’s ochtends begint. Voor mensen uit de rest van het land is het vaak lastig om met het openbaar vervoer op tijd bij het Catshuis te zijn.’
Auteur: Jan Goossensen
Initiatiefnemer Rozemarijn van ’t Einde: ‘Kerken moeten hun profetische taak serieus nemen’
Theologe Rozemarijn van ’t Einde (28) uit Utrecht kwam op het idee voor de klimaatwake. Ze zegt: ‘Om de desastreuze gevolgen voor mens en dier te beperken, moet de opwarming van de aarde onder de 1,5 ºC blijven. Of dit lukt hangt sterk af van het landelijke klimaatbeleid. Nederland loopt daarmee achter, terwijl ons land historisch gezien behoort tot ’s werelds grootste vervuilers. Na de verkiezingsuitslag leek het mij bar nodig om te waken. Waken heeft te maken met rouwen, bewaken en hoop houden.’
Middelvinger naar God
Van ’t Einde: ‘Tegen het Reformatorisch Dagblad zei ik dat de huidige toestand van de aarde een middelvinger van de mens naar God is. Het RD wilde deze uitspraak niet plaatsen, terwijl het juist uitdrukt hoe respectloos we Gods schepping behandelen. En hoe roekeloos we omgaan met onze naasten in het Zuiden, waar mensen nu al hun huis, baan of leven verliezen door de gevolgen van klimaatverandering.
Kerken zijn vaak terughoudend om zich nadrukkelijk politiek uit te spreken. Toch is zwijgen óók een politieke keuze: om niet in te gaan tegen de stroom die de aarde aan het vernietigen is. Als we onze profetische taak serieus willen nemen, rest ons de komende jaren niets dan uit alle macht op te komen voor de schepping en onze naaste.’
