Hij had het niet kunnen bedenken. In de rooms-katholieke kerk waar Ruud Wiegant ooit trouwde, werkt hij tegenwoordig als beheerder van wat nu een multicultureel ontmoetingscentrum is geworden.
In 1973 werd de Heilig Hart van Jezuskerk in de Schilderswijk (Hobbemastraat) afgebroken. Het daarachter gelegen rooms-katholieke verenigingsgebouw, ooit bewoond door broeders, paters, de pastoor en huishoudster, is overeind gebleven. Ook de kerkzaal, waar vroeger dagelijks een mis werd gehouden. Aan de Teniersstraat herinnert alleen een gevel in de vorm van een kerk aan dit verleden.
‘Het is wel toevallig om te werken in de ruimte waar ik getrouwd ben’, zegt Ruud Wiegant in die oude kerkruimte. Hij is er nu beheerder van het huidige Multicultureel Ontmoetingscentrum Schilderswijk (MOC).
Aan de vloer kun je nog zien waar destijds het altaar was en in de kastruimte zijn met een beetje fantasie oude biechthokjes te herkennen. Ook het offerblok in de gang herinnert aan andere tijden. Sinds een jaar of tien is de kerkzaal niet meer in gebruik voor katholieke kerkelijke vieringen, maar op 20 mei 1988 gaven Ruud Wiegant en Philo van Enckevort elkaar hier het ja-woord. Waarom in deze kerk? ‘We zaten allebei op een zangkoor dat hier repeteerde, Mata Volanti, vernoemd naar een meisje dat door ons koor werd ondersteund via het Lilianefonds. Vanwege die koorrepetities vonden we het leuk om hier te trouwen.’
Kruispunt
Het verenigingshuis (patronaatsgebouw) van de rooms-katholieken is tegenwoordig een kruispunt voor mensen uit alle windstreken. Wiegant: ‘We hebben een voedselbank, Nederlandse taalles, buurtmaaltijden, yogalessen, voorlichtingen over bijvoorbeeld arbeidsrechten en de sociale gezondheidszorg, en we hebben een sociaal café. In de voormalige kerkzaal kerkt een evangelicale Ghanese geloofsgemeenschap.
De kerk is aan de eredienst onttrokken en dan mag je er alles in doen wat je wilt. Ik vind het positief dat voormalige kerken worden gebruikt voor dit soort activiteiten. Vanwege het afnemende aantal kerkgangers zijn al die kerken niet meer nodig en als de nieuwe invulling met respect voor het verleden gebeurt, vind ik dat prima. Het voordeel van dit gebouw is dat het aan de buitenkant nauwelijks op een kerk lijkt. Dat is voor het MOC belangrijk. We willen dat iedereen zich welkom voelt hier, dus een overduidelijk katholiek gebouw zou toch een drempel kunnen opwerpen. We zijn er voor iedereen en dat stralen we ook uit.’
Auteur: Jolly van der Velden
