In de naoorlogse jaren waren er in de Westduinkerk op zondag drie diensten en alle drie zaten ze stampvol; er waren meer dan 1200 zitplaatsen. Er was bloeiend jeugdwerk en elke jeugdvereniging had z’n eigen kerkbank. Dat het dan tijdens de dienst niet altijd even rustig was, bracht een van de predikanten tot de volgende opmerking: ‘Er wordt door ouderen vaak geklaagd dat de jeugd niet voor God naar de kerk komt, maar voor elkaar. Maar is dat erg? Waar kan de jeugd elkaar beter ontmoeten dan in de kerk?’
Erg goede herinneringen heb ik aan de uitstekende en zeer eigenzinnige organist Martinus Jelgersma. Wat die man uit dat orgel wist te halen! Alleen al daarvoor ging ik graag naar de kerk. Vooral na de dienst barstte hij los. Vaak bleef ik even staan luisteren voor ik de kerk uitging.
Een minder goede herinnering heb ik aan de jaren tachtig, toen de kerk gesloten en verkocht zou worden. Mijn vader heeft met zijn bouwkundige achtergrond voor het onderhoud van de kerk gezorgd. Hij heeft zich met hand en tand tegen de sluiting en verkoop verzet. Al zijn acties mochten niet baten: in februari 1991 is de kerk gesloopt. In maart overleed mijn vader aan een hartstilstand. Hij heeft het verlies van ‘zijn’ kerk niet kunnen verwerken.
Ineke Burger
