Eind 2007 raakte de O.L. Vrouw van het Allerheiligst Sacrament kerk in Moerwijk buiten gebruik. Veertien jaar later is de voormalige katholieke kerk omgetoverd in een fraai complex met vijfentwintig woningen voor mensen met een beperking. Kevin Verhagen (25) is een van hen. In oktober 2020 betrok Kevin zijn gloednieuwe appartement op de tweede verdieping. ‘Het is leuk en cool om in een verbouwde kerk te wonen’, zegt hij enthousiast. En, ook niet onbelangrijk: ‘Het is een oplossing voor het woningtekort!’
Nu kan hij alleen maar zeggen dat hij blij is dat hij er woont, maar in juli 2020 was het toch wel even spannend toen het bewuste telefoontje kwam van zorgorganisatie Middin. Als jongvolwassene met een autistische beperking kon hij nog niet koken, wassen en schoonmaken. Gelukkig kreeg hij dat allemaal snel onder de knie. Zijn persoonlijke begeleider hielp hem daarbij. ‘Hier heb je de ruimte om jezelf te ontwikkelen en volwassen te worden’, zegt hij tevreden. Sinds zijn intrek in het wooncomplex heeft hij zelfs een nieuwe passie ontwikkeld: bakken. Tegenwoordig is zondag zijn vaste bakdag. Dan zet hij zijn oven aan het werk en bakt hij cakes, taarten, brownies, tulbanden en muffins: ‘Ik heb hier niet het coronavirus, maar het bakvirus opgelopen.’
Spits
Kevins agenda is goed gevuld, dankzij een vast dag- en weekritme. Zo werkt hij drie dagen in de week bij een zorginstelling. Daar verzorgt hij het ontbijt, de lunch, koffie en thee voor mensen met dementie. Het verzorgen geeft hem voldoening. Bovendien vindt hij het interessant om zich in de ziekte dementie te verdiepen. Dat heeft hij dan ook gedaan door het volgen van een cursus. Naast bakken heeft Kevin twee andere hobby’s: voetballen en treinen. Dat wordt meteen duidelijk tijdens een rondleiding door zijn appartement. Een flinke collectie modelbouwtreinen staat in vitrinekasten te pronken in zijn treinenkamer. Een blik op de boekenkast verraadt zijn voorliefde voor Bayern München, Tottenham Hotspur en, hoe kan het ook anders, ADO Den Haag. ‘Zelf ben ik spits’, vertelt hij trots. ‘Dat is een belangrijke positie, want je moet je team toch voorzien van doelpunten.’ Dat voetballen doet hij elke woensdag en zaterdag bij de Kameleon, een sportvereniging voor mensen met een beperking.
Wijwatervat
Zoals de inrichting van het appartement iets zegt over Kevin, zo vertelt de architectuur van het wooncomplex iets over de oorsprong van het gebouw. Lopend door het zonverlichte complex, vallen de authentieke tegeltjes op, met kruisen in reliëf, en de vele bogen. Ook de indrukwekkende toegangsdeuren doen denken aan een lang vervlogen tijd. Zelf heeft Kevin nooit iets van een kerk in het gebouw herkend, behalve misschien het wasbakje bij de ingang. Bij het verlaten van het gebouw wordt duidelijk wat hij daarmee bedoelt. De architect van de verbouwing had het stenen wijwatervat bij de ingang in zijn ontwerp meegenomen. Ooit doopten kerkgangers hier hun vingers in het wijwater, waarna ze een kruisteken maakten, als symbool voor uiterlijke en innerlijke reiniging. Een wasbakje dus. Maar dan een met een diepere, religieuze betekenis.
Auteur en recente foto’s: Roelie Dröge
