In Moerwijk-Morgenstond gingen in 1996 drie kerken samen in de Marcuskerk aan de Jan Luykenlaan. ‘Dat ging niet zonder slag of staat, maar we zijn er nog steeds’, zegt de huidige predikante Jantine Veenhof bij de viering van dit jubileum.
Zondag 12 september. Vanuit de Marcuskerk klinkt deze ochtend mooie pianomuziek en steeds meer mensen melden zich bij de ingang. ‘Van harte gefeliciteerd’, zegt een vrouw tegen diaken Corine Matthijsse, die de kerkgangers hartelijk begroet. ‘Ik zou je zo graag willen knuffelen, maar dat mag helaas nog niet.’ Omhelzen voor een kerkjubileum? Hier is meer aan de hand: Corine en haar man Arie zijn op de dag af precies 25 jaar getrouwd. Dat maakt 1996 voor hen tot een dubbel gedenkwaardig jaar. In juni van dat jaar liepen leden van drie kerken in lange rijen tegelijk naar deze plek.
Het was een plechtig moment dat veel huidige bezoekers nog niet zijn vergeten. ‘Bij de stoet van de Morgenster ging de bijbel voorop’, weet er een te vertellen. De andere kerken die letterlijk en figuurlijk ‘samen op weg’ gingen, waren de Immanuël- en de Cypreskerk. Die mijlpaal wordt gevierd tijdens de speciale dienst, met terugblikken en vooruitkijken.
Ballon
In de zaal op de eerste etage zijn de stoelen op minstens anderhalve meter van elkaar geplaatst. Op het podium oefent de Marcusband en een grote ballon met 25 staat op tafel. Onder de stoelen zijn papieren zakken gezet, waarin een lunchpakket, een rolletje pepermunt, een pen van de Drieklank – de naam van de wijkgemeente – en een uitgeknipt kerkje. Daar horen we later meer over.Het is eigenlijk een en al feest, want het is ook nog de startzondag en er mag voor het eerst weer bij alle liederen worden gezongen! Predikante Jantine Veenhof richt zich tot de vele kinderen die in de zaal zitten. Ze loopt met een ideeënbus op hen af. ‘Hoe zien jullie de kerk van de toekomst, wat zou je willen als alles kon?’ Er gaan veel vingers de lucht in. ‘Een drumstel, gamen, zwembad in de tuin, formule 1-bestuurbare auto’s, mooiere kerkramen en een kauwgomballenmachine.’ Zo komt die doos met suggesties wel vol.
Lijflied
De volwassenen komen aan het woord in de video ‘25 jaar Marcuskerk’. Dominee Bas Plaisier spreekt zijn oude gemeente toe vanaf een berg in Oostenrijk. Hij herinnert zich het lijflied uit de begintijd: De Heer bouwt zelf zijn huis. ‘We wilden er voor iedereen zijn, een open kerk, naar buiten toe.’
Een vrouw die nog maar enkele jaren lid is, herkent zich daarin. Zij waardeert de betrokkenheid, gastvrijheid, de kringen. ‘Prettig zoals het geloof verkondigd wordt, zoals het in de Bijbel staat en niet een slap aftreksel’, zegt ze in de film. Er zijn ook tv-beelden te zien van een huwelijk tussen Willeke en Petra, in deze kerk gesloten.
Jantine Veenhof vraagt de aanwezigen om op te schrijven wat ze hopen. Daarvoor zijn de papieren kerkjes uit de tas bedoeld. De oogst is rijk: ‘Dat de kerk mag groeien in gebed, Happiness to the world, en een jaar waarin we weer gewoon kunnen vieren.’ De kerkjes vormen een veelkleurig palet in een boom.
Na de dienst loop ik met jongerenwerker Monique naar een ‘kindje’ van de kerk: de Kinderwinkel, waar elke dag wel iets te doen is: huiswerkclub, tienerrestaurant, instuif, muzieklessen. En buiten is er koffie met gebak, een traktatie van het bruidspaar.
Hans Hemmes
