Levensmotto van een 98-jarige:
Twee keer per week bezoekt Margot Berends een oudere dame en biedt haar ‘gezelschap en assistentie’. Het zorgt voor mooie momenten en levensinzichten.
Samen zitten mevrouw Vogel en ik gebogen over een kistje met papieren. Er zitten oude foto’s in, brieven, diploma’s. Een getuigschrift waaruit blijkt dat de dame die naast me zit gymnastiekles mag geven, met hoge cijfers voor hardlopen en verspringen. Inmiddels beweegt ze zeer moeizaam; haar 98-jarige lichaam wordt geplaagd door allerlei kwalen.
Twee middagen per week ben ik bij haar. Toen ik een tijdje geleden op zoek ging naar aanvullende computerloze arbeid, kwam ik uit bij een bureau dat ouderen koppelt aan een ‘Gea’: iemand die Gezelschap En Assistentie biedt. Ik ervaar mijn werk als Gea als een mooi extraatje naast m’n journalistieke bezigheden. Het levert een zakcentje op en het is uitermate zinvol. We hebben bijzondere gesprekken, bijvoorbeeld over haar twijfelende vraag of ze wel genoeg betekend heeft voor anderen.
Studentenkamer
Rommelend in het kistje vinden we een stapel prachtig gevormde letters.
‘Ach, héb ik die nog!’, roept mevrouw Vogel uit. ‘Die had ik altijd aan de muur hangen. Het eerste wat ik deed als ik een nieuwe studentenkamer betrok, was die letters aan de muur prikken. De tekst is m’n levensmotto: “Hab Sonne im Herzen”. Iedereen die m’n kamer binnenkwam, zag dat. M’n vriendinnen werden er blij van. Het leidde tot gesprekken over hoe je in het leven staat.’
Ze reciteert meteen de eerste strofe van het gedicht: ‘Hab Sonne im Herzen, ob’s stürmt oder schneit, ob der Himmel voll Wolken, die Erde voll Streit! Hab Sonne im Herzen, dann komme, was mag! Das leuchtet voll Licht dir den dunkelsten Tag!’
Heb de zon in je hart, of het nu stormt of sneeuwt, de hemel bewolkt is, de wereld vol strijd. Heb de zon in je hart, dan mag alles gebeuren. Zelfs de donkerste dag wordt voor jou dan stralend verlicht.
Pootje
Met haar antroposofische achtergrond en kunstzinnige aanleg tekende en knipte de jonge Vogel de letters. Samen kijken we of de tekst nog compleet is. ‘Zal ik ze weer ophangen?’, vraag ik. Boven het poortje naar de keuken zouden ze perfect passen. Vanuit haar stoel heeft ze er dan de hele dag het zicht op. Ze vindt het een goed plan, want: ‘Iedereen die op bezoek komt kan het lezen. Dan kunnen we het erover hebben. Hopelijk worden die anderen er ook blij van.’
Ze probeert nog steeds zo in het leven te staan. Je kunt kijken naar wat je niet hebt, maar kijk naar wat je wél hebt, zegt ze. Bij de H van Herzen ontbreekt een pootje. Hoe symbolisch: niemand komt zonder beschadigingen door het leven, maar de zon kun je blijven opzoeken. Knippen lukt haar niet meer. Ze laat het restaureren van de gehavende H aan mij over.
De thuiszorg belt aan.
‘Kijk eens wat daar staat!’, zegt mevrouw Vogel.
Op het gezicht van de jonge vrouw breekt een lach door.
Info: delindeborgh.nl
