‘Het voelt heel fijn dat ik mijn kiezelsteentje heb kunnen bijdragen’
Wie eind februari naar de Rotterdamse Euromast gaat, ziet in het water de Global Mercy opdoemen. Het nieuwe ziekenhuisschip van Mercy Ships is maar liefst 7000 vierkante meter groot. Nicole van de Hoeve, gemeentelid van De Open Hof in Voorburg en Marike van Noort, enthousiast lid van het koor van de Haagse Dominicus, waren vrijwilliger op zo’n schip. Het was buffelen, maar ze zijn er nog steeds vol van.
‘Mensen arriveren met beperkingen en verlaten de loopplank met hersteld zicht of geopereerde ledematen’, zegt Nicole van de Hoeve (50). Ze is bestuurslid van Mercy Ships en was drie keer aan boord, bij Gambia, Kameroen en Benin. Twee keer als schoonmaker, één keer met grote donateurs. ‘Ik leerde de organisatie kennen door een verkeerd bezorgde brief aan de oude bewoner van mijn nieuwe woning.’ Nicole straalt en de voormalige infectiepreventiedeskundige Marike van Noort (69) ook: ‘Ik ben er heel lang heel vol van geweest.’
De christelijke liefdadigheidsorganisatie Mercy Ships biedt gratis medische zorg en trainingen in de armste landen van Afrika. Aandoeningen die behandeld worden zijn bijvoorbeeld gespleten lippen, tumoren, oogkwalen en incontinentie na een bevalling. Een goede zaak, want mensen die afwijken worden soms verstoten. Het nieuwe schip heeft plaats voor ruim 600 bemanningsleden. Lokale werkers worden betaald, vrijwilligers vanuit de hele wereld zorgen zelf voor reis en verblijf of worden gesponsord. Marike: ‘Ik ben de lezers van Kerk in Den Haag die mij zomaar hielpen erg dankbaar.’
Hygiëne als mindset
Mercy Ships heeft twee schepen. Met zes operatiekamers en 199 bedden op de Global Mercy wordt de medische capaciteit verdubbeld. De organisatie kiest voor landen die aan de zee grenzen omdat 70 procent van de achterliggende bevolking de havenstad binnen drie dagen kan bereiken, legt Marike uit. Toen ze met pensioen ging kon ze vanaf augustus 2019 drie maanden naar Dakar. Ze hoorde van Mercy Ships via een spotje op de Belgische tv. ‘Mijn werk was om iedereen te wijzen op de kans een infectie over te brengen op de pas geopereerde patiënten. Hygiëne is een mindset. Je moet vaak je handen wassen of desinfecteren tussen de behandelingen van verschillende patiënten. Niet noodzakelijke persoonlijke spullen kun je beter opbergen. Na wondbehandeling van de patiënt trek je het overschort en de handschoenen uit voor je de volgende werkzaamheden gaat verrichten. En je temperatuurt niet achter elkaar met dezelfde onbeschermde thermometer.’
‘Een soort warzone’, zo omschrijft Marike de ziekenzaal ’s ochtends. ‘Overal krioelen mensen: artsen, patiënten, verpleegkundigen, vertalers. Onder ieder bed slaapt een familielid of vriend op een matje.’ Wanneer Nicole, in het dagelijks leven bankier, met haar schoonmaakploeg arriveerde moest iedereen die kon lopen de zaal verlaten. ‘Wij probeerden dan in een kwartier de vloeren schoon te maken. Dit was voor de coronaperiode, daarna besef je pas hoe belangrijk je werk is.’
Sterrenhemel
Het was buffelen. Nicole: ‘Op het schip in 2001 was nog geen airco, dat was echt een workout met 30 graden.’ Marike: ‘Je loopt van 9.00 tot 17.00 uur dek op dek af, vijf dagen per week, terwijl ik parttime werk gewend was. Ik was versleten. “Mam, dit houd jij niet vol!”, riep mijn dochter geschrokken toen ze me via de telefoon zag.’ Het voordeel: je valt als een blok in slaap, ook al deel je je slaapzaal met vijf bunkmates. In het nieuwe schip trouwens maar met één. Nicole: ‘’s Avonds kon je samen koffie drinken voor 1 dollar bij Starbucks aan boord. Of je kon lezen of naar het kleine zwembad. Er is een groot community-gevoel.’ Marike: ‘Wij gingen op vrijdagavond naar een café in de haven. Nooit alleen, dat was te gevaarlijk.’ Marike ging ook op excursie of safari in het weekend. ‘En we hebben in de woestijn geslapen. Die sterrenhemel, fantastisch.’
Marike ging anders kijken. ‘Terug in Nederland begreep ik niet waarom mensen zich druk maakten om bijvoorbeeld de maximumsnelheid die naar beneden ging. In Dakar waren de mensen zo arm en zo dankbaar. Het voelt heel fijn dat ik mijn kiezelsteentje heb kunnen bijdragen.’ Nicole: ‘God is daar te vinden. Op YouTube kun je Sambany zien. Een man met een tumor van twaalf kilo aan zijn gezicht wiens leven gered werd. Of de misvormde Adama die alle operaties doorstond. Maar ook toen alle diepvriezen uitvielen kwam de juiste man op het goede moment. Bij Mercy Ships gebeuren wonderen.’
Nicole hoopt straks mee te varen vanuit Rotterdam naar Tenerife waar de Global Mercy wordt afgebouwd. Daarna gaat hij naar Guinee. Er wordt nog personeel gezocht. ‘Kom kijken in Rotterdam, vanaf 26 februari ligt het schip er twee weken. Meld je aan. Het Mercy Shipvirus is het heftigste en besmettelijkste ooit!’, lacht Nicole. Marike: ‘Als je het kunt doen moet je het doen. Zo’n ervaring neemt niemand je meer af.’
Tanya van der Spek
Info: www.mercyships.nl
