‘We zijn er niet alleen voor onszelf’
Op 11 en 12 maart organiseert het Oranje Fonds de jaarlijkse vrijwilligersactie NLdoet. Bijna de helft van de Nederlanders boven de 15 jaar is actief als vrijwilliger en hun inzet is onmisbaar voor de samenleving. Waarom zijn mensen bereid om zich onbetaald in te zetten voor anderen en wat brengt het hun? Drie Haagse vrijwilligers vertellen hierover.
‘Ik denk nog niet aan stoppen!’ zegt Marie-Anne van Erp beslist. Zij is al meer dan twaalf jaar vrijwilliger bij het straatpastoraat. ‘Ik ben gastvrouw bij de wekelijkse vrijdagmiddagmaaltijd. Het werk gaat me erg aan het hart en ik doe het met passie. Het begon met eten opscheppen en serveren; vervolgens kreeg ik de suggestie om gastvrouw te worden. Dat vond ik eerst wel eng, maar het bleek een heel mooie ontwikkeling. Je moet wennen aan de rauwheid van het bestaan van de mensen met wie je omgaat. Dat is soms confronterend. Maar ik heb daardoor heel mooie mensen ontmoet en ik heb ontdekt: we zijn allemaal hetzelfde, we zijn allemaal één familie.
Gastvrouw zijn betekent dat je mee-eet en het gesprek zoekt met je tafelgenoten. Niet iedereen zit te springen om een praatje, maar ik heb me ooit als doel gesteld om iedereen altijd even aan het lachen te brengen. Terwijl ik zelf echt geen lachebek ben! Ik ga ervan uit dat we er niet alleen voor onszelf zijn. De zin van het leven is om er voor elkaar te zijn en dat kan ik op vrijdag ervaren bij het straatpastoraat. Af en toe voer ik echt filosofische gesprekken, waarbij het niet uitmaakt uit welke cultuur mijn gesprekspartner afkomstig is.’
Voedselverspilling
Tamara Smits is sinds 2020 vrijwilliger in het distributiecentrum van de voedselbank. ‘Samen met mijn team vul ik op woensdagavond de kratten voor onze klanten’, vertelt ze. ‘In die kratten gaan voedingsmiddelen zoals paprika’s, blikken soep en brood, maar ook koekjes en chips. De samenstelling is zo divers en compleet mogelijk. Mijn taken zijn steeds verder uitgebreid. Ik maak nu ook de planning van de vrijwilligers en heb mezelf opgeworpen als aanspreekpunt en contactpersoon tussen de mensen op kantoor en die op de werkvloer. Ik laat regelmatig mijn gezicht zien en let erop dat iedereen het naar zijn zin heeft. Het leuke aan dit werk is dat het voor mij heel concreet is. Ik zie waar ik het voor doe. Ik vind de voedselbank een fijne instelling: je helpt mensen die in armoede leven en het is duurzaam omdat we voedselverspilling tegengaan. Het past bij hoe ik mijn medemens wil helpen. Ik ben professioneel muzikant – ik speel fagot en saxofoon – maar ik wil ook op een andere manier iets toevoegen aan de samenleving door mensen te helpen die het moeilijk hebben.’
‘Niet iedereen zit te springen om een praatje’
Verlegen
‘Ik ben er gewoon ingerold’, zegt Matthijs Kerklaan over zijn werk als vrijwillig docent bij het MOC Schilderswijk. Elke maandagavond geeft hij hier Nederlandse les aan anderstaligen. ‘Een diaken van mijn kerk vroeg me of dit niet iets voor mij was. Ik werk bij een verzekeringsmaatschappij en had nog nooit zoiets gedaan. Maar ik heb de stoute schoenen aangetrokken en van lieverlee ontwikkelde ik me verder. Ik doe nu ook de intakes van nieuwe studenten. Het MOC is heel laagdrempelig. Het gaat om mensen die heel graag willen en je merkt dat je gewaardeerd wordt. Ik krijg er ook echt wat voor terug: na een dag werken ben ik vaak moe, maar het enthousiasme van de studenten geeft me dan weer energie. Als je mensen, die te verlegen zijn om Nederlands te spreken, zover krijgt dat ze uit hun schulp kruipen, dan geeft dat veel voldoening. Voorlopig wil ik hier niet meer weg!’
Zie nldoet.nl voor een eenmalige vrijwilligersklus op 11 of 12 maart en denhaagdoet.nl voor structureel vrijwilligerswerk.
