Van dennennaalden je eigen thee maken
Het wildplukken neemt toe in populariteit. Steeds meer mensen ontdekken het plezier van zelf theebladeren en kruiden vergaren, zo blijkt ook tijdens een wildplukwandeling van ‘Daphne struint’.
Allereerst, voor wie op eigen houtje aan het wildplukken wil slaan: daar zijn regels voor. Aan het begin van deze wildplukwandeling op landgoed Clingendael ruimt Daphne van den Berg er een paar minuten voor in. ‘Wildplukken wordt gedoogd en voor eigen gebruik mag je een champignonbakje vol plukken. We plukken één op tien. Dus als er tien bloemen staan, plukken we er één. Dit in het belang van de bijen, insecten, vogels en andere dieren die gebruikmaken van de planten, bessen en zaden. Kijk goed uit waar je plukt, pluk niet direct naast het pad in verband met het uitlaten van honden, maar zorg dat je iets verder de berm in gaat.’
Veel bermen zijn er niet in Clingendael, maar de pakweg zeventien deelnemers houden zich voorbeeldig aan de voorschriften. Van den Berg heeft zelfs een paar belangstellenden moeten weigeren, aangezien ze liever niet met al te grote groepen op stap gaat. Het landgoed, ooit een goed bewaard geheim voor buurtbewoners, barst op deze mooie zondagmorgen nog net niet uit zijn voegen van de bezoekers. De wildplukkers trekken zich er weinig van aan. Van den Berg heeft hun een theezakje ter hand gesteld, waarin de opbrengst van het plukken verzameld kan worden.
Huismiddeltje tegen wratten
‘Deze smaak ken ik’, roept het dochtertje van een deelnemend stel uit bij het proeven van een paardenbloemblad. ‘Deze heeft mama in haar sla gestopt!’ Dat het volgens haar ouders tomaat of paprika moet zijn geweest, heeft weinig belang – de lol van de wandeling is verzamelen, proeven en luisteren naar de uitleg van de gids. Zo is de paardenbloem bitter van smaak, goed voor de lever en kan men de wortel gebruiken voor surrogaatkoffie. De witte melk uit de stengel is een huismiddeltje tegen wratten, maar bloem noch blad is vanwege de bittere smaak geschikt voor in het theezakje. Weegbree is dat wel, met haar weelderige bladeren en aangename smaak. Goed voor in de pesto en ook voor de luchtwegen. ‘Ik heb er laatst hoestdrank van gemaakt’, meldt Daphne, ‘Je trekt hem in honing.’
‘Nu moet je juist alles in je mond stoppen’
Van den Berg begon haar bedrijf in wildplukwandelingen en plukworkshops vijf jaar geleden, na diverse functies in de ‘groene’ communicatie en educatie. De belangstelling voor het wildplukken zag ze zoetjesaan toenemen. ‘Ik denk dat wildplukken voor veel mensen best wel mindful is. Normaal loop je bij het wandelen in een decor. Als je wildplukt, zoom je veel meer in op de planten. Het is verbinding zoeken met de natuur. Dat zijn de mensen een beetje kwijtgeraakt, ook in deze drukke wereld van vandaag.’ Het mooie aan wildpukken is volgens haar dat het zo dichtbij kan. ‘Je kunt de straat uitlopen en er staat overal wel ergens een paardenbloem.’
Supergiftig
Deelneemster Sharon Overkamp vindt het wildplukken en de bijbehorende kennis over eetbare planten ‘echt heel gaaf’. ‘Jammer dat we dat hebben weggestopt. Ik heb geleerd dat je niet alles in je mond moet stoppen, nu moet je júist alles in je mond stoppen.’ Nou ja, bijna alles. De naalden van de taxus bijvoorbeeld niet. ‘Die zijn supergiftig.’ Michelle Verheij en Anouk Bosch lopen vandaag mee omdat ze ‘bezig zijn met natuur en duurzaamheid’. ‘Je gaat met een andere blik naar de natuur kijken’, zegt Verheij. ‘Bij de volgende keer wandelen kijk ik beter uit mijn ogen.’ Bosch wist niet dat je van dennennaalden thee kunt maken. ‘Ik dacht dat het een heel specifieke boom moest zijn, maar blijkbaar kan het ook van een gewone den.’ Beiden zijn erg te spreken over venkel, dat nu – in de ‘venkeltijd’ – ook in Clingendael is aan te treffen. ‘Het is een bekende smaak uit de supermarkt, maar dit is leuker.’
Matthijs Termeer
Info: Daphnestruint.nl
Foto: Matthijs Termeer
