Oud-klimaatonderhandelaar Maas Goote:
‘Er is niet één grote, magische oplossing. Er moeten veel dingen gebeuren op een wat kleinere schaal’
Bij VN-klimaattoppen was Maas Goote hoofdonderhandelaar van de EU. Toch koos hij er uiteindelijk voor om de vergaderzalen te verruilen voor organisaties die werken in de ecologische praktijk, in het veld. ‘Daar moet het gebeuren en kun je heel direct bijdragen aan positieve veranderingen.’
De sabbatical van Maas Goote loopt over enkele weken af. ‘Ik was er na zeven heel mooie jaren als CEO bij DOB Ecology aan toe nieuwe dingen te leren en denk na over what’s next. Waar kan ik met mijn ervaring en wijsheid een mooie bijdrage leveren?’ Hij is al sinds 2001 betrokken bij milieukwesties zoals biodiversiteit, klimaatverandering, bosherstel en bescherming van de ozonlaag, in diverse rollen zoals juridisch adviseur, onderhandelaar en CEO. Goote, lid van de Kloosterkerk, was de leidende klimaatonderhandelaar van de Nederlandse regering en hoofdonderhandelaar van de EU bij VN-klimaattoppen. Het is allemaal ooit begonnen bij zijn ontzag voor de zee.
‘Kleine groepen gedreven mensen maakten het verschil’
‘Die uitgestrektheid en grootsheid hebben me altijd gefascineerd. Het avontuur van grote ontdekkingsreizen.’ In zijn jongere jaren verslond hij boeken als
De scheepsjongens van Bontekoe over een VOC-schip en
Schipper Wessels van K. Norel. Ook is hij een enthousiast zeiler. ‘Mijn vak als internationaal jurist draait om afspraken tussen landen. Het internationaal recht begon bij de zee – afspraken tussen grote zeemachten, handelsroutes, en het juridisch werk van Hugo de Groot. Het zijn grote, complexe processen.’ In alles vormt een betere, rechtvaardiger wereld Gootes drijfveer.
Complex
Als jurist zat hij jarenlang bij onderhandelingen om afspraken correct vast te leggen. En zo werd hij onderhandelaar. ‘Spannend en complex. Je zit met 190 landen; iedereen wil wat anders en er zijn veel tegenstellingen: rijk en arm, noord en zuid, noem maar op.’ Hij vond het fantastisch toen het in 2007 lukte om afspraken te maken over de snelle uitfasering van HCFK, een stof die in allerlei producten zat en niet alleen de ozonlaag afbreekt, maar ook de aarde opwarmt. Al eerder, in de jaren tachtig, was CFK uit de productie van deodorant en koelkasten gehaald. ‘Het is makkelijk om cynisch te raken in die internationale arena. Zoveel tegengestelde belangen en vaak een kortetermijnvisie en gebrek aan solidariteit. Zeker sinds de wereld na 2000 steeds meer begon te polariseren. Dit akkoord over HCFK gaf de burger moed. Ik was blij dat de mondiale gemeenschap nog in staat was om een deal te sluiten.’
Herstel van ecosystemen
Het werk was zwaar. ‘Fysiek was ik wel op na vijftien jaar van veel reizen en stroeve processen.’ In 2013 stapte hij over naar werken dichter bij de realiteit, daar waar het ecologisch herstel in de praktijk wordt gebracht. ‘Voor mij was het fantastisch om te zien hoe kleine groepen van gedreven mensen het verschil konden maken. De drang is er om te denken dat er één grote, magische oplossing is, maar die is er nooit. Er moeten veel dingen gebeuren op een wat kleinere schaal. Dat geeft handelingsperspectief. Ik zag herstel van ecosystemen zoals herbebossing, het herstellen van wetlands aan de kust en het beschermen van bedreigde diersoorten. Kleinere organisaties en gemeenschappen in de Amazone, Brazilië, Suriname of Zuid-Afrika die met hun ziel en zaligheid hun gebied, bergrif of rivier weer leefbaar maakten.’
Tanya van der Spek
